Κύριοι Υπουργοί, κυρία Υπουργέ, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, τον Ιανουάριο του 2015, αλλά και τον Σεπτέμβριο του 2015 οι πολίτες έδωσαν μία ξεκάθαρη εντολή, να προχωρήσουν γρήγορα στη χώρα μας οι πολύ μεγάλες αλλαγές που έχουμε ανάγκη, ώστε να ξεκολλήσει η Ελλάδα από τη φθορά, την ανυποληψία, τη φτώχεια, την ύφεση, αλλά ταυτόχρονα να ξεκολλήσει και από την απραξία, τον κομματισμό, τη διαπλοκή.
Πολλά είναι τα κρούσματα και τα φαινόμενα, τα χαρακτηριστικά της διαπλοκής και της καθυστέρησης που εγκλώβισαν τον δημόσιο βίο, την παραγωγή, την οικονομία και την κοινωνία τα τελευταία χρόνια. Άλλα είναι μεγάλα και γνωστά, άλλα μικρά, κάποια προφανή, κάποια δεδομένα.
Όμως και η μικροδιαπλοκή ήταν αυτή που εξελίχθηκε από τις κορυφές του δικομματισμού μέχρι τους κομματάρχες, στη βάση, που κάποιες φορές, αγαπητοί συνάδελφοι, ήταν και οι αυτοδιοικητικοί σας, για να εξαρτηθεί όλος ο κόσμος, όλη η κοινωνία σε μικρές ή μεγάλες υποχρεώσεις. Μία ήταν η ουσία, όμως: Η υποταγή του κράτους, η χρησιμοποίηση του κράτους για το κόμμα. Πάνω απ’ όλα το κόμμα. Αυτό ήταν το χαρακτηριστικό του κράτους που ξέραμε μέχρι τώρα.
Τι σημαίνει, όμως, αυτό; Να πάρουμε ορισμένα τελευταία χαρακτηριστικά παραδείγματα. Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης, η ουσία της Ελλάδας, σύνδεση του πρωτογενή με τον δευτερογενή τομέα, προστιθέμενη αξία, δυναμικό προϊόν, δυναμική καλλιέργεια και στους αγρότες και στους βιομηχανικούς εργάτες και στην εμπορεία. Κατασπατάλησαν 50 εκατομμύρια οι διοικήσεις που διόρισαν η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ, κάνοντας τι; Κάνοντας αποκλειστικά συμβόλαια με δύο εταιρείες οι οποίες ήταν ασυνεπείς στις υποχρεώσεις τους έναντι στη Ζάχαρη και οι διοικήσεις, αυτές που προφύλασσαν το δημόσιο συμφέρον, τι έκαναν κάθε χρόνο; Επέκτειναν την πιστωτική δυνατότητα, δηλαδή τη δυνατότητα να αγοράζουν τζάμπα -ενώ δεν σας πλήρωναν- και τους έδιναν περισσότερο προϊόν. Κάθε χρόνο περισσότερες ακάλυπτες επιταγές. Αυτό είναι σώφρων, τίμια διαχείριση και προάσπιση του δημοσίου συμφέροντος για τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ, βέβαια.
Δεύτερο παράδειγμα, ΚΕΕΛΠΝΟ. Έχουμε την κότα που γεννάει τα χρυσά αυγά. Δώσε λεφτά, δώσε συμβάσεις χωρίς έλεγχο. Όμως, τι λεφτά; Λεφτά τα οποία δόθηκαν σε διαφημιστικές εταιρείες και σε media shop, σε εταιρείες δηλαδή που αγόραζαν χονδρική προπαγάνδα, για να το πούμε έτσι, για να σας φτιάχνουν το προφίλ, για να διορίζουν τα δικά σας παιδιά δημοσιογράφους, να φτιάχνουν το προφίλ των δικών σας πολιτικών ηγετών ή ηγετίσκων, είτε είναι στη διοίκηση είτε στην αυτοδιοίκηση. Άρα, έχουμε τη μαρμίτα, το κράτος και ταΐζουμε τα δικά μας παιδιά για το δικό μας πολιτικό συμφέρον.
Ήταν μόνο τέτοια τα χαρακτηριστικά της εξάρτησης του κράτους από το κόμμα; Δυστυχώς, όχι. Φθάσαμε να εκθέσουμε τη χώρα στο εξωτερικό. Ερχόταν εξωτερικός πολιτειακός παράγων και ζητούσε επίσημα από τους πρεσβευτές μας και τους προξένους να μας δώσει CD με στοιχεία και έφθανε ο Διευθυντής του Πρωθυπουργού της Ελλάδας να ζητήσει να μην παραληφθούν στοιχεία, κάτι για το οποίο για τον Διευθυντή του δικού σας πρώην Αρχηγού, του κ. Σαμαρά, δεν έχετε απαντήσει ακόμα στη Βουλή.
Είναι δυνατόν να αρνηθεί ο Διευθυντής του Γραφείου του Πρωθυπουργού μιας χώρας να παραλάβει στοιχεία για τη φοροδιαφυγή, που τώρα που ήρθαν στη χώρα αποδεικνύουν ότι ο σύμβουλός του κατηγορείται για φοροδιαφυγή; Είναι αυτός που θέλατε δέκα τέτοιους, ο κ. Παπασταύρου. Ήδη από τη δημοσιότητα μαθαίνουμε ότι έχει καταθέσει χρήματα από κρυφούς λογαριασμούς ή από μη δηλωμένους πόρους, τα οποία τροφοδότησαν την ελληνική δημόσια διοίκηση.
Απορούμε: Δεν θα πάρετε θέση γι’ αυτά; Αυτό σημαίνει εξάρτηση του κράτους από το κόμμα. Αυτό, για να μην πούμε για τα άλλα, που εικοσιπέντε χρόνια έχουμε μη τήρηση του Συντάγματος, τρίγωνο αμαρτίας, εκδότες που έπαιρναν προσωπικά δάνεια για να αγοράσουν τα δικά τους εκδοτικά μέσα και εκδοτικά συγκροτήματα και αρχίζουν και οι ποινικές διώξεις, τους οποίους καλύπτατε εσείς με τους τραπεζίτες, που πάλι διορίζατε εσείς σε τράπεζες των οποίων την ιδιοκτησία δεν είχατε εσείς, αλλά το παιγνίδι το κάνατε εσείς. Αυτή ήταν η κατάσταση.
Αυτό, λοιπόν, είναι το τρίγωνο της αμαρτίας, δηλαδή η πολιτική διοίκηση, οι τράπεζες και ένας οικονομικός συρφετός ο οποίος δεν ήταν παραγωγικός για τη χώρα. Γι’ αυτό ακριβώς χρειάζεται να διατυπώσουμε ξεκάθαρα ένα άλλο μοντέλο διοίκησης, παραγωγής, αλλά και πολιτικής που θα έχει τουλάχιστον μία ξεκάθαρη δεοντολογία, δηλαδή καθαρά χέρια!
Έχει γίνει αποδεκτό από όλους και από τους εισηγητές των υπόλοιπων κομμάτων ότι στη Δημόσια Διοίκηση υπήρχε μία ασφυκτική παρουσία της πολιτικής ηγεσίας. Κυριαρχούσε, δηλαδή, ο κομματισμός μέσα στο Δημόσιο.
Ήταν προφανέστατη η αναξιοκρατία, ακόμα και στα Σώματα Ασφαλείας, αγαπητέ συνάδελφε. Το ζήσατε, το υλοποιήσατε, συνεχίσατε να το εκτελείτε.
Υπήρχε συγκεντρωτισμός, γραφειοκρατία, έλλειψη εξειδίκευσης και, μάλιστα, μία πολύ εύκολη υποταγή στην τρόικα όταν ήρθε και είπε «δεν θα κάνετε προσλήψεις, δεν θα πάρετε νέα στελέχη, δεν θα ξέρετε ούτε από σύγχρονα συστήματα διοίκησης ούτε από σύγχρονες γνώσεις». Το αποδεχθήκατε πάρα πολύ εύκολα. Τώρα αλλάζει. Τώρα γίνονται προσλήψεις, ακόμα και σε ελεγκτικούς μηχανισμούς. Τώρα γίνονται προσλήψεις στην Ελλάδα μετά από τουλάχιστον πέντε-έξι χρόνια.
Όμως, ταυτόχρονα, είχαμε κομματικούς συνδικαλιστές προϊσταμένους, απώλεια της θεσμικής μνήμης των δημόσιων δομών, καμία συνάφεια και καμία κωδικοποίηση της νομοθεσίας και πελατειακές σχέσεις ακόμα και στον τελευταίο υπάλληλο, διότι έπρεπε να υποταχθεί στο σύστημα του κομματικού συνδικαλιστή, του τοπικού Βουλευτή, του κομματάρχη ή του δημάρχου ή του νομάρχη. Αυτό είναι το σύστημα που φτιάξατε.
Βέβαια, αυτό είναι μία κουλτούρα πολύ μακριά απ’ αυτό που είναι η Ευρώπη. Η εξυπηρέτηση της ιδιωτικής οικονομίας λείπει αυτή τη στιγμή από την ατζέντα της Δημόσιας Διοίκησης. Δεν την είχατε ποτέ. Θέλατε μόνο τους δικούς σας να τακτοποιήσετε σε οποιαδήποτε Αρχή και θα σας το αποδείξω στη συνέχεια.
Βέβαια, όλα αυτά γίνονταν γιατί το κράτος δεν έπρεπε να είναι έξυπνο, τίμιο και γρήγορο. Όλοι οι υπόλοιποι έπρεπε να περιμένουν στην ουρά, αλλά με μία πολύ ξεκάθαρη ταξική διάκριση. Όσοι είχαν το πέρασμα δεν έμπαιναν στην ουρά. Πήγαιναν από πίσω από το παραθυράκι, πίσω από τον γκισέ. Είτε ήταν μικρή πελατειακή σχέση –πάρε τον κάδο από μπροστά, πήγαινε στον δήμαρχο- είτε ήταν μεγάλη πελατειακή σχέση, δηλαδή «αγόρασέ μου την εφημερίδα με λεφτά των πολιτών και δώσε μου 50 εκατομμύρια ευρώ για να την αγοράσω». Αυτό ήταν το παιχνίδι που γινόταν σε όλα τα επίπεδα. Ένα τέτοιο κράτος θέλατε.
Σήμερα, λοιπόν, συζητάμε για ένα νομικό θεσμικό περιβάλλον, το οποίο αλλάζει τη λειτουργία της Δημόσιας Διοίκησης όσον αφορά τα στελέχη που την υπηρετούν, τα στελέχη και την αξιολόγησή τους, το Μητρώο και το βαθμολόγιο και την εξέλιξη των προϊσταμένων.
Όμως, ποιο είναι το ιστορικό περιβάλλον αυτού του νόμου; Ποιο είναι το παρελθόν; Τι γινόταν λίγο πριν; Τι έχουμε παραλάβει; Τι αλλάζουμε; Δεν ακούστηκε. Θέλουμε να βγάλουμε συμπεράσματα από το τι παραλαμβάνουμε, για να το αλλάξουμε και να κάνουμε κάτι καλύτερο στη χώρα.
Ποια είναι, δηλαδή, μέχρι σήμερα η αξιολόγηση, ποιες ήταν οι τελευταίες κρίσεις προϊσταμένων και τι μας έμαθαν; Ποιος ήταν ο πολιτικός προϊστάμενος αυτών των ρυθμίσεων, αλλά και των τελευταίων απολύσεων; Αυτό το λέω, διότι μαζί έγιναν όλα αυτά. Γιατί το έχετε κρύψει; Ένα όνομα κυριαρχούσε στην πολιτική ατζέντα της Δημόσιας Διοίκησης σ’ αυτόν τον τομέα: Κυριάκος Μητσοτάκης. Τι έκανε, λοιπόν, ο πολιτικός υπεύθυνος της Δημόσιας Διοίκησης των απολύσεων και της αλλαγής όλων των προϊσταμένων εν μία νυκτί γιατί δεν σας άρεσαν;
Πρακτικά, επέλεξε και ο Κυριάκος Μητσοτάκης ένα μοντέλο που δεν εξοικονομούσε πόρους για το Δημόσιο, αλλά αφαιρούσε λειτουργίες από το Δημόσιο για να τακτοποιηθούν στην περίπτωση των ΕΠΑΛ τα ιδιωτικά ΙΕΚ των φίλων σας. Αυτό το παιχνίδι έγινε. Δηλαδή, στην περίπτωση των καθαριστριών, θα τακτοποιούνταν οι εργολάβοι καθαριότητας. Σε καμία περίπτωση πάντως δεν οδηγούσε σε καινοτομία, γιατί δεν επέτρεψε να προσληφθούν στελέχη και χρησιμοποίησε το πιο αναχρονιστικό σύστημα αξιολόγησης που υπάρχει σήμερα στην παγκόσμια οικονομική κοινότητα. Θα σας πω πώς αποδεικνύεται και αυτό. Αυτός ήταν, όμως, ο εκσυγχρονισμός.
Ποια ήταν η γνώμη, λοιπόν, της Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής –που την αγαπάτε, εξάλλου την αναφέρατε όλοι- για την αξιολόγηση που είχατε εσείς εγκαταστήσει με τον προηγούμενο νόμο; Λέει πάρα πολύ απλά ότι αυτή η μέθοδος έχει δεχθεί διεθνώς κριτική, δηλαδή η μέθοδος με την οποία βγάζουμε το 15% στην κλίμακα άχρηστους στο κρεβάτι του Προκρούστη και 20% άριστους υποχρεωτικά, γιατί έτσι γεννήθηκαν και δεν αλλάζουν και ποτέ, διότι ήταν παλαιότερων χρόνων, αναποτελεσματική και ξεπερασμένη και ήδη το 95% των επιχειρήσεων στον ιδιωτικό τομέα δεν τη χρησιμοποιεί.
Για παράδειγμα, δεν ξέρω από πού άκουσε ο κ. Γεωργιάδης για το Χάρβαρντ. Είναι αστείο. Η «Microsoft» το έχει σταματήσει εδώ και είκοσι πέντε χρόνια. Είναι καταγεγραμμένο από το Σώμα των αποφοίτων της Σχολής Δημόσιας Διοίκησης και θα το καταθέσω στα Πρακτικά, διότι εσείς δεν έχετε να καταθέσετε τίποτα στα Πρακτικά.
Το σύστημα, λοιπόν, το οποίο χρησιμοποιούσε μέχρι τώρα ο «expert» της φιλελεύθερης οικονομίας κ. Μητστοτάκης δεν χρησιμοποιεί κανένα μετρήσιμο κριτήριο. Είναι απολύτως υποκειμενικό. Αυτό είναι η γνώμη της ΟΚΕ, η οποία κατατέθηκε τότε.
Βέβαια, μπορεί με πάρα πολύ μεγάλη ευκολία, επειδή δεν έχει και αντικειμενικά κριτήρια στους υπαλλήλους που αξιολογούν, να μαγειρέψει το αποτέλεσμα. Δεν υπάρχει καμμία ποσοτικοποιημένη στοχοθεσία. Τη ζητάγανε προηγουμένως οι συνάδελφοι της Νέας Δημοκρατίας. Μα, οι ίδιοι κάνανε κάτι που τους είπα ότι δεν υπάρχει. Και είναι μόνο ένα στημένο εργαλείο βαθμολογικής εξέλιξης, γιατί η ρύθμιση είναι πρόχειρη.
Τι είπε, λοιπόν, η Ένωση Αποφοίτων Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης; Είπε ότι είναι πιστή αντιγραφή ενός αποτυχημένου συστήματος που αποσύρθηκε το ’90 αυτή η προκρούστεια κλίνη των 15% άχρηστων, γιατί είναι εμπειρική, δεν έχει στατιστικά στοιχεία, οι αξιολογητές δεν έχουν αξιοκρατικές διαδικασίες και υπάρχει παντελής έλλειψη στοχοθεσίας. Αναφέρεται και στη MICROSOFT.
Παρακαλώ, το καταθέτω στα Πρακτικά. Γιατί εδώ υπάρχουν αποδείξεις. Όλα τα άλλα είναι λόγια να αγαπιόμαστε!
Όμως, γιατί ο κ. Μητσοτάκης προχώρησε σε αυτό το σύστημα; Προφανώς για να έχει ελεύθερα τα χέρια του να κάνει απολύσεις. Μόνο αυτό τον ενδιέφερε. Να μην γίνει καμμία πρόσληψη στο Δημόσιο, να αλωθεί από τα παλικάρια του ιδιωτικού τομέα –τους φίλους όμως, όχι όλους- και βέβαια να καταργήσει όλη την πρώτη γενιά προϊσταμένων που, έστω με το σύστημα του κ. Ραγκούση, είχαν κριθεί.
Όμως, ποιοι ήταν αυτοί; Για παράδειγμα, στο Υπουργείο Υγείας, λέει, παύτηκε ο κ. Πέτρος Γιαννουλάτος που είχε συγκεντρώσει την υψηλότερη βαθμολογία. Στο Υπουργείο το δικό του, της Διοικητικής Μεταρρύθμισης, παύτηκε ο κ. Παπαδημητρόπουλος που είχε συγκεντρώσει τη μεγαλύτερη βαθμολογία και υποβιβάστηκε σε απλό υπάλληλο. Και σε τρεις Γενικές Διευθύνσεις τοποθετούνται: ένας κύριος που ήταν τελευταίος στον διαγωνισμό του 2010, ένας κύριος που δεν συμμετείχε στον διαγωνισμό και μία κυρία που είχε πειθαρχική δίωξη. Δεν αναφέρω τα ονόματα, γιατί δεν είναι θέμα στιγματισμού, αλλά αναφέρω αυτούς που παύτηκαν, γιατί κάτι έπαθαν, ενώ είχαν κριθεί.
Ταυτόχρονα, εκτός από το Υπουργείο Υγείας, και στο Υπουργείο Πολιτισμού παύτηκε, επίσης, χωρίς κριτήρια η Γενική Διευθύντρια. Αυτό είναι το τι έγινε τότε.
Να σας καταθέσω, λοιπόν, το μάθημα αξιολόγησης του κ. Μητσοτάκη «πώς παύεις προϊσταμένους» με τον ν. 4275/15.7.2014, άρθρο 5, Μεταβατικές διατάξεις: «Παύει αυτοδίκαια η άσκηση καθηκόντων προϊσταμένων…».
Αυτή είναι η αξιολόγηση η αντικειμενική που χρησιμοποιήσατε! Όμως, βέβαια, στα δικά μας παιδιά έχουμε πενήντα έναν μετακλητούς συνεργάτες. Αυτό συνέβαινε στο γραφείο του κ. Μητσοτάκη. Δεν έχουμε ακούσει απάντηση.
Όμως, εγώ θα καταθέσω το ΦΕΚ της λήξης υπηρεσίας των είκοσι επτά από αυτούς, όπου τελείως τυχαία βρήκαμε διαβάζοντας –γιατί θέλαμε να βρούμε αν τελικά έχει πενήντα έναν μετακλητούς- ότι ο τρίτος ειδικός σύμβουλος συνεργάτης είναι ο κ. Μυλωνάκης Γεώργιος, ο οποίος ασκεί παράλληλα καθήκοντα στην Επιτροπή Ανταγωνισμού ως Διευθυντής του Προέδρου.
Ρωτάμε: Είναι δυνατόν, γιατί προέκυψε πρόσφατα συζήτηση για την Επιτροπή Ανταγωνισμού και τη δεοντολογία της, να υπάρχουν παράλληλα καθήκοντα στη Διοικητική Μεταρρύθμιση στην Αρχή Ανταγωνισμού και μαθαίνουμε ότι τώρα έχει μεταφερθεί σε άλλη πολιτική θέση; Θέλουμε μία απάντηση και από την Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο της Νέας Δημοκρατίας, γιατί ξέρει πολύ καλά τα της Αρχής Ανταγωνισμού.
Το καταθέτω στα Πρακτικά.
Βέβαια, να μην αναφερθούμε και στα ανίψια του κ. Μητσοτάκη, τα οποία επίσης ασκούσαν καθήκοντα ταυτόχρονα σε θέση μετακλητού, με παράλληλα καθήκοντα νομικού και με παράλληλη συμμετοχή σε εταιρεία νομική και σε εταιρεία εμπορική.
Καταλαβαίνουμε ότι έχει πολύ μεγάλη πολιτική αδυναμία σήμερα η Νέα Δημοκρατία να υπερασπιστεί το παρελθόν του Αρχηγού της. Μόνο δεκατρείς Βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας δήλωσαν ομιλητές σήμερα. Νομίζω ότι είναι το 17% των Βουλευτών σας. Καταλαβαίνουμε ότι είναι δύσκολο.
Μόνο ο κ. Γεωργιάδης και ο κ. Βορίδης, τα πιο συντηρητικά και φοβικά κομμάτια της Νέας Δημοκρατίας, ήρθαν να υπερασπιστούν τον κ. Μητσοτάκη, αλλά ταυτόχρονα δεν παρέλειψαν να διατυπώσουν μία διαφορετική άποψη για την εθνική πολιτική από αυτή που είχε ο κ. Μητσοτάκης στις Βρυξέλες την προηγούμενη εβδομάδα, μια πολιτική αντίστοιχη με τον Υπουργό Εξωτερικών της Αυστρίας, με τις χώρες αυτές οι οποίες θεωρούν ότι πρέπει να κλείσουν τα σύνορα στην Ευρώπη, τις χώρες του Βίσεγκραντ, όμως απολύτως αντίθετη με το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα με την κ. Μέρκελ, κάτι που δείχνει ότι έχετε τελικά ένα σοβαρό θέμα ταυτότητας και γνώσης και άποψης.
Ξέρουμε ότι από τη ξενοφοβική ακροδεξιά μέχρι τον ακραίο φιλελευθερισμό έχετε πάρα πολλές συνιστώσες. Ένα συμφέρον έχετε, όμως, να κρατήσετε τα συμφέροντα της SIEMENS, της λίστας Μπόργιανς, της λίστας Λαγκάρντ. Αυτό είναι που σας ενώνει, τα μεγάλα συμφέροντα που κρατάνε τη χώρα πίσω.
Όμως, εμείς είμαστε υποχρεωμένοι αυτή τη μεγάλη δημοκρατική τομή, που είναι ένα κομμάτι του παράλληλου προγράμματος, να την προχωρήσουμε και στη δημόσια διοίκηση σε μια μεγάλη μεταρρύθμιση, η οποία αποκομματικοποιεί. Κυρία Κεραμέως, δεν αποπολιτικοποιεί. Αυτό είναι που σας φοβίζει. Η αποπολιτικοποίηση θα την έκανε νωθρή, θα την έκανε άχρωμη τη δημόσια διοίκηση.
Ταυτόχρονα, δίνει τη δυνατότητα αξιολόγησης, βαθμολογίου, μητρώου με ένα δημοκρατικό συμμετοχικό περιβάλλον, με ίσες ευκαιρίες και με διαφάνεια. Ποιος έχει να φοβηθεί από αυτό το περιβάλλον; Γιατί ένα τέτοιο κράτος μπορεί να υποστηρίξει την παραγωγική ανασυγκρότηση. Ένα κράτος που έχει το στοιχείο της ελευθερίας και της δημοκρατίας μέσα στο DNA του και όχι της εξυπηρέτησης του κόμματος και του χρηματοδότη πιθανά του κόμματος. Ένα τέτοιο κράτος θέλουμε που να έχει πραγματική δημοκρατία και αξιολόγηση σε όλα τα επίπεδά του, στην αυτοδιοίκηση, περιφερειακή και πρωτοβάθμια, στη δημόσια διοίκηση και στις επιτελικές δομές.
Θα συζητήσουμε ίσως και αύριο περισσότερα, γιατί υπάρχουν θέματα που θέλουμε να αναφέρουμε και για τη θεσμική μνήμη και για το χρόνο εφαρμογής και για το μη δημόσιο τομέα, αλλά και για την αξιολόγηση.
Όμως, αυτό που έχει σημασία, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, είναι πως ξέρουμε ότι αυτές οι αλλαγές, οι μεγάλες και συνταρακτικές, που γίνονται στη χώρα κλονίζουν το σύστημα της παλιάς εξουσίας. Ακούμε τον ήχο. Βλέπουμε τον ρόγχο του συστήματος και τον ακούμε και αυτόν. Όμως, έχουμε μια εντολή, ότι η χώρα μας πρέπει να είναι στον πυρήνα της ευρωζώνης, πρέπει να είναι τίμια, προοδευτική, να είναι πρωτοπόρα, να κρατάει τα παιδιά της και να τιμά το όνομά της. Αυτή την πατρίδα εμείς θα την υπηρετήσουμε.
Σας ευχαριστώ πολύ.
Παρακολουθείστε την ομιλία εδώ