Ξεκινώντας, κυρία Βούλτεψη, θέλω να μεταφέρετε στον κ. Μητσοτάκη τις ευχαριστίες μου για τις ευχές του για το μικρό ατύχημα που είχαμε χθες. Δεν θα χρειαστούμε τον κ. Καμμένο, γιατί έχει σημαντικό έργο στη Βουλή και στην Κυβέρνηση. Εξάλλου, μια μικρή ρωγμή στα δεξιά δεν μας πειράζει. Εμείς πολιτική με το αριστερό κάνουμε, δεν έχουμε πρόβλημα.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν αποτελεί πρόσχημα η σημερινή συζήτηση. Προσχηματικός είναι ο τρόπος που πολλοί συνάδελφοι της Αντιπολίτευσης και πρώην Αρχηγοί κομμάτων προσπαθούν να αποφύγουν τη συζήτηση για την ουσία.
Η συζήτηση η οποία γίνεται σήμερα αποτελεί ένα στοιχεία της δημοκρατικής ανασυγκρότησης της χώρας μας και δεν είναι το μόνο μέτρο, η μόνη παρέμβαση όσον αφορά τον τομέα των καναλιών και των τηλεοπτικών συχνοτήτων. Το θέμα της εισαγωγής και της πληρωμής, καταβολής του φόρου διαφημίσεων, το θέμα της βεβαίωσης και καταβολής των τελών για τη χρήση των συχνοτήτων, ο έλεγχος των καναλιών από τις επιθεωρήσεις εργασίας και ο φορολογικός έλεγχος αλλά και η διαδικασία της αδειοδότησης που εισάγεται σήμερα αποτελούν συγκεκριμένες παρεμβάσεις και αποδείξεις ότι η Κυβέρνηση αυτή είναι συνεπής προς την πρώτη βασική συνταγματική υποχρέωση που έχει με βάση το άρθρο 15 του Συντάγματος.
Επίσης, αυτό αποδεικνύει ότι μέχρι σήμερα, τα τελευταία είκοσι πέντε χρόνια, δεν εφαρμοζόταν το Σύνταγμα όσον αφορά τον έλεγχο των καναλιών. Και κανείς δεν έχει απολογηθεί στον συντακτικό νομοθέτη.
Νομίζω, απατώντας και σε ένα ρητορικό ερώτημα που έβαλε ο συνάδελφος της Νέας Δημοκρατίας, ο κ. Τασούλας, ότι επείγεται η δημοκρατία για να συζητήσουμε σήμερα κάτι που δεν έχουμε συζητήσει εδώ και είκοσι πέντε χρόνια. Επείγεται το Σύνταγμα. Και η βασική συνέπεια προς τη δημοκρατία μάς πιέζει, μας υποχρεώνει να συζητήσουμε για όλα αυτά τα ζητήματα σήμερα. Γιατί κανείς δεν μπορεί να παραγνωρίζει το Σύνταγμα. Κανείς, επίσης, δεν μπορεί να παραγνωρίζει τη δημοκρατία και δεν μπορεί να παραγνωρίζει και τη νομοθεσία.
Εδώ επιτρέψτε μου να πω, επειδή μπήκαν ζητήματα για το θέμα της Γενικής Γραμματέως Δημοσίων Εσόδων, πως ένα από τα θέματα που ανέφερα ήδη στην αρχή ότι αλλάξαμε ήταν ότι η καταβολή των φόρων για τις τηλεοπτικές διαφημίσεις και τα κανάλια βεβαιώθηκε με αυτήν την Κυβέρνηση.
Όμως, επιτρέπεται δημόσιος λειτουργός σε αυτήν την περίοδο κρίσης, σε αυτήν την περίοδο φτώχειας της κοινωνίας μας να μην εφαρμόζει ή να υποτιμά ή να παραβιάζει ή να υπερβαίνει τη νομοθεσία και να καθυστερεί δημόσια έσοδα από έναν ειδικό τομέα της κοινωνίας και της οικονομίας εις βάρος όλων των υπολοίπων; Νομίζω ότι κανείς δεν είναι υπεράνω του νόμου.
Η διαφάνεια, η ισονομία και η νομιμότητα είναι βασικό στοιχείο της πολιτικής που η Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και των Ανεξάρτητων Ελλήνων έχει βάλει ως προμετωπίδα για την περίοδο αυτή που διανύουμε. Αλλάξανε πάρα πολλά πράγματα στην πολιτική της χώρας μας την τελευταία περίοδο. Αλλάξανε πράγματα που οι τελευταίες κυβερνήσεις δεν μπόρεσαν να αλλάξουν.
Είναι ψευδές αυτό που αναφέρθηκε από αυτό το Βήμα πριν από λίγο, ότι μας έμενε λίγη προσπάθεια το 2014 για να τα καταφέρουμε. Γιατί το ερώτημα που γεννιέται στον απλό πολίτη είναι: Και γιατί δεν την βάλατε αυτήν τη λίγη προσπάθεια; Γιατί δεν βάλατε λίγη προσπάθεια για να σώσετε την Ελλάδα; Δεν αξίζει η Ελλάδα λίγη προσπάθεια; Δεν αξίζουν οι Έλληνες πολίτες λίγη προσπάθεια;
Όμως, ποια προσπάθεια θα ήταν; Η προσπάθεια για να νομιμοποιηθούν οι ομαδικές απολύσεις; Η προσπάθεια για να πουληθεί η δημόσια περιουσία; Η προσπάθεια για να πουληθεί η ΔΕΗ; Η προσπάθεια για να αναιρεθούν όλα τα συνταξιοδοτικά και ασφαλιστικά δικαιώματα; Αυτήν τη μικρή προσπάθεια θέλατε να βάλετε στο τέλος του 2014;
Είναι προφανές ότι το ηθικό και το πολιτικό ανάστημα δεν υπήρχε στην προηγούμενη Κυβέρνηση για να καταβάλει αυτήν τη μικρή προσπάθεια. Ο λαός έδωσε την ευθύνη στον ΣΥΡΙΖΑ, στους Ανεξάρτητους Έλληνες και στους Οικολόγους Πράσινους για να βάλουν τη μεγάλη προσπάθεια που χρειάζεται, ώστε να κερδίσει η χώρα όλα αυτά που κέρδισε στη διαπραγμάτευση του πρώτου εξαμήνου και κατοχυρώθηκαν και τον Ιούλιο και τον Αύγουστο αλλά και συνεχίζουν να κατοχυρώνονται. Γιατί αυτό που εμείς δεν αναιρέσαμε ποτέ είναι ότι η διαπραγμάτευση συνεχίζεται και η σημερινή κατοχύρωση των δημοκρατικών δικαιωμάτων, όσον αφορά το Σύνταγμα και τον έλεγχο των τηλεοπτικών συχνοτήτων, είναι η προσπάθεια που συνεχίζεται στη χώρα μας.
Και δεν θα σταματήσουμε την προσπάθεια. Γιατί οι Βουλευτές δεν εκλέγονται για να κάθονται σε ωραία γραφεία και να είναι με πλούσια αυτοκίνητα, σε ωραία γεύματα, με ωραία κουστούμια. Εκλέγονται για να προσπαθούν, για να αλλάζουν τη χώρα και να βοηθούν τους πολίτες. Και αυτό το βασικό δικαίωμα και υποχρέωσή μας δεν θα το αναιρέσουμε.
Όμως, νομίζω ότι αυτό που πρέπει να ξεκαθαρίσουμε είναι ότι η διασφάλιση της πρόσβασης σε αυτό που λέμε «επίγεια ψηφιακή εκπομπή» είναι δημόσιο αγαθό, όχι μόνο γιατί το λέει το Σύνταγμα, αλλά γιατί ανοίγει δύο μεγάλους δρόμους, δύο μεγάλες πόρτες στη νέα δημοκρατία, στη δημοκρατία που χρειάζεται η χώρα μας: στον πλουραλισμό και στην πολυφωνία, που ορίζουν ίσως στην σημερινή κοινωνία αυτό που σημαίνει αντικειμενική πληροφόρηση.
Καταλαβαίνουμε ότι υπάρχει σοβαρό πρόβλημα στον ορισμό της αντικειμενικής πληροφόρησης. Όμως, στον πλουραλισμό και στην πολυφωνία ποιος έκλεινε την πόρτα τόσα χρόνια; Ποιος απέκλειε τον Έλληνα πολίτη από αυτό που είναι το δικαίωμα της επιλογής; Η αναρχία των είκοσι πέντε χρόνων, όσον αφορά τις τηλεοπτικές συχνότητες.
Και προφανώς η άρση του μονοπωλίου της DIGEA σαφέστατα και είναι ένα βήμα ως προς την πρόοδο και ως προς την -αν θέλετε- προσαρμογή στο δρόμο του πλουραλισμού και στο δρόμο της πολυφωνίας.
Η Αντιπολίτευση έθεσε πάρα πολλές ενστάσεις για τη διαδικασία στις Επιτροπές και για την συνταγματικότητα στην Ολομέλεια. Ήταν όμως πραγματικές οι ενστάσεις αυτές;
Μήπως οι ενστάσεις αυτές κρύβουν την ευθύνη της Αντιπολίτευσης για το παρελθόν των τηλεοπτικών εκπομπών και των σχέσεων διαπλοκής με τους καναλάρχες; Μήπως κρύβει ταυτόχρονα την ανυπαρξία άλλης πρότασης; Διότι ακόμα περιμένουμε να ξεκαθαρίσει, ιδιαίτερα η Αξιωματική Αντιπολίτευση, το αν απαιτείται σήμερα να γίνονται διαγωνισμοί και να δίνονται με διαφάνεια άδειες για τα τηλεοπτικά κανάλια, όπως το Σύνταγμα επιβάλλει.
Μήπως ταυτόχρονα κάποιοι προσπαθούν να κρύψουν τις εσωτερικές τους αντιθέσεις και την έλλειψη προγράμματος ή τις προσωπικές κονταρομαχίες των βαρόνων πίσω από τη φασαρία για το θέμα ενός πραγματικά δημοκρατικού νομοσχεδίου που καταθέτουμε; Ποιον εξυπηρετεί αυτήn τη στιγμή η έγκριση των προτάσεων της Συμπολίτευσης; Αν συμφωνούσαμε ότι υπάρχει θέμα αντισυνταγματικότητας, τι θα γινόταν; Πολύ απλά, θα έμενε άναρχο το τηλεοπτικό τοπίο και θα παρατεινόταν η ανομία. Το θέλει κάποιος αυτό;
Επίσης, αγαπητοί συνάδελφοι, πρέπει να πούμε ότι δεν πρέπει η πολιτική να παίρνει τα πατήματα των καναλαρχών που έχουν τη λογική «πες, πες, κάτι θα μείνει». Διότι φτάσαμε να ακούμε από το Βήμα της Βουλής ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν το αγαπημένο παιδί των καναλιών και ότι ο ΣΥΡΙΖΑ βγήκε στην Κυβέρνηση από τα κανάλια. Ποια κανάλια; Τα κανάλια της τρομοκρατίας για το δημοψήφισμα; Τα κανάλια της τρομοκρατίας για την «αριστερή παρένθεση»; Τα κανάλια της τρομοκρατίας για τη χρεοκοπία βοήθησαν τον ΣΥΡΙΖΑ;
Νομίζω ότι το θράσος έχει κάποια όρια. Γιατί είναι θράσος, είναι πολιτική ατολμία να χρεώνεις στην Κυβέρνηση το ’89 όλα αυτά που δεκαπέντε, είκοσι χρόνια δεν μπόρεσες να λύσεις από θέση κεντρικού Υπουργού και Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης. Διότι ή δεν είχες την πολιτική δύναμη να τα λύσεις και έπρεπε να το δηλώσεις στο Κοινοβούλιο ή απλά συμφωνούσες με το καθεστώς της ανομίας που υπήρχε μέχρι τώρα στα κανάλια. Και αυτό νομίζω ότι επίσης πρέπει να το ξεκαθαρίσουμε στην ελληνική Βουλή.
Επειδή όμως χρειάζεται να κλείσουμε και πρέπει να πούμε κάποια πράγματα, θέλω να πω ότι η νομιμοποίηση της Κυβέρνησης και οι εκλογές έχουν δώσει το δικαίωμα να κρατήσει ο Υπουργός δύο αποφάσεις για την κυβερνητική πολιτική: προφανώς, τον καθορισμό του τιμήματος, γιατί συνδέεται άμεσα με τον προϋπολογισμό, και προφανώς τον αριθμό, που όμως δεν είναι πεπερασμένος.
Αγαπητοί συνάδελφοι, διαδίδονται ψεύτικες πληροφορίες από το Βήμα της Βουλής. Δεν είναι πεπερασμένη η διαδικασία. Προφανώς η διαδικασία μπορεί να επαναλαμβάνεται σε κύκλους, ανάλογα και με τις προτάσεις των κοινωνικών χώρων και με τις προτάσεις των συλλογικοτήτων και με την περιφερειακή οργάνωση της χώρας, αλλά και με την ανάγκη εκπροσώπησης ομάδων.
Στην κατεύθυνση αυτή των κοινωνικών ομάδων, νομίζω ότι θα πρέπει να ζητήσουμε και σαν Κοινοβουλευτική Ομάδα να ξεκαθαρίσουμε ότι έχουμε κάποιες προτάσεις που απαιτείται να προσαρμοστούν στη διαδικασία της νομοπαρασκευής και να τις δει και ο Υπουργός με την καλύτερη δυνατή ματιά.
Πρώτον, έχουμε συζητήσει και έχουμε συμφωνήσει ότι το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης –το είπε και το ίδιο- έχει ελλιπή σύνθεση –το είπε και ο κ. Βενιζέλος- και δεν κάνει τη δουλειά του. Αυτή τη στιγμή, δεν μπορεί να βοηθήσει και βρίσκεται σε μια κατάσταση αδράνειας και ελλιπούς στελέχωσης. Νομίζω ότι πρέπει να υπάρχει μια συμφωνία πολική να αναθέσουμε στη μέγιστη πλειοψηφία της Επιτροπής Διαφάνειας της Βουλής να διοριστεί νέο Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης σε πλήρη σύνθεση, διότι το τηλεοπτικό τοπίο απαιτείται να υπάρχει μια ανεξάρτητη αρχή που θα κάνει τους διαγωνισμούς για τα κανάλια, που θα ελέγχει τους φακέλους των διαγωνισμών. Δεν θα τα κάνει ο Υπουργός αυτά. Θα τα κάνει η Ανεξάρτητη Αρχή.
Δεύτερο ζήτημα: Πρέπει να προσδιοριστεί το περιβάλλον λειτουργίας των περιφερειακών καναλιών. Είναι στοιχείο της δημοκρατίας η αποκέντρωση της χώρας και η λειτουργία τοπικής φωνής και η έκφραση της τοπικής παραγωγής.
Για να γίνει αυτό, κύριε Υπουργέ, νομίζουμε ότι χρειάζεται η αδειοδότηση για τα τεχνικά χαρακτηριστικά των περιφερειακών καναλιών να συνδέεται με τα χωρικά, τα γεωγραφικά χαρακτηριστικά, την πληθυσμιακή πυκνότητα, το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν και τη δυνατότητα τεχνικής υποστήριξης των καναλιών. Δεν είναι η ίδια η Θεσσαλία και η Κεντρική Ελλάδα με τη νησιωτική Ελλάδα, την ορεινή Ελλάδα και την παραμεθόρια περιοχή. Πρέπει να υπάρχει μία προσαρμογή για να έχουμε φωνές περιφερειακές.
Τρίτο ζήτημα: τα αυτοδιοικητικά κανάλια. Γνωρίζουμε ότι ο χώρος της αυτοδιοίκησης ελέγχεται και από τον Κώδικα Δήμων και Κοινοτήτων και από το νόμο περί «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ», το ν. 3852/2010. Ταυτόχρονα, χρηματοδοτείται από το δημόσιο προϋπολογισμό και αποτελεί την ευρεία έννοια του δημόσιου χώρου. Νομίζουμε ότι για τα υφιστάμενα δημοτικά κανάλια θα πρέπει να υπάρχει εξαίρεση από τη διαδικασία τη σημερινή του νομοσχεδίου το οποίο συζητούμε, όχι όμως προστασίας, αλλά τήρησης ειδικών κανόνων δεοντολογίας, εξοπλισμού, προσωπικού, όχι υποβάθμισης της ποιότητας, αλλά απεικόνιση της τοπικής πραγματικότητας της αυτοδιοικητικής λειτουργίας που νομίζουμε ότι είναι τροφοδότης για τη ζωή μας και για την ανάπτυξη.
Τέταρτο ζήτημα: Όσον αφορά τα εργασιακά, σαφώς συμφωνούμε ότι θα πρέπει, είτε σήμερα είτε σε επόμενη νομοθετική πράξη, να υπάρχει προστασία και καθορισμός των κανόνων απασχόλησης. Το τοπίο δεν είναι άναρχο. Νομίζω ότι διαφωνώ πλήρως με τη λογική του κ. Μητσοτάκη που είπε «γιατί δεν αφήνουμε ελεύθερη την αγορά στον τομέα των καναλιών». Δεν είναι αγορά τα κανάλια. Το άρθρο 15 του Συντάγματος καθορίζει ξεκάθαρα ότι χρειάζεται κρατικός έλεγχος γιατί διαχειρίζονται το δημόσιο αγαθό των συχνοτήτων. Εδώ, λοιπόν, χρειάζεται και μία προστασία, όσον αφορά και τα επαγγέλματα και τη δημοσιογραφία και τους ανταποκριτές στα εθνικά κανάλια ενημερωτικού χαρακτήρα. Πρέπει να υπάρχει μία περιφερειακή ανταπόκριση. Δεν είναι Ελλάδα μόνο η Αθήνα. Πρέπει να δούμε και το θέμα των τεχνικών, είτε σήμερα είτε σε μία άλλη διάσταση, αν θέλετε. Προφανώς, πρέπει να δούμε και το ζήτημα της ασφαλιστικής και φορολογικής ενημερότητας σε ετήσια βάση. Είναι προφανές ότι τα ασφαλιστικά δικαιώματα, η μαύρη εργασία, αλλά και τα φορολογικά πρέπει να εκπληρώνονται.
Με όλα αυτά, αγαπητοί συνάδελφοι, νομίζω ότι μπορέσαμε να βρούμε αυτές τις πέντε μέρες, μέσα από έναν πλούσιο διάλογο, έναν δρόμο προς την εξέλιξη και προάσπιση της δημοκρατίας, έναν δρόμο ο οποίος μας διώχνει μακριά από το μαύρο της ΕΡΤ.
Πιστεύω ότι σε μια τέτοια διαδικασία σύνθεσης θα υπάρχουν δυνατότητες και από τα υπόλοιπα κόμματα να έχουμε ένα αποτέλεσμα για την πρόοδο της χώρας μας.
Σας ευχαριστώ πολύ.
Παρακολουθείστε την ομιλία εδώ
