Κύριοι Υπουργοί, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, στη σημερινή Ολομέλεια συνεχίζουμε με ένα ακόμα νομοσχέδιο την επίπονη προσπάθεια που έχουμε αναλάβει να κρατήσουμε τη χώρα όρθια, μετά την πολυεπίπεδη χρεοκοπία στην οποία την καταδίκασε το παλαιό πολιτικό σύστημα.
Και οφείλω να ομολογήσω ότι προκύπτει στην εκτέλεση αυτού του καθήκοντος ένα δίλημμα: Να ασχοληθούμε με την ευθύνη που έχουμε αναλάβει, με το έργο δηλαδή που πρέπει να εκτελέσουμε και στη διαπραγμάτευση και στα Υπουργεία ή να καταναλώσουμε χρόνο και έργο για να διαχειριστούμε την οργανωμένη προσπάθεια παραπληροφόρησης, η οποία γίνεται και από την Αντιπολίτευση κι από τα συστημικά μέσα ενημέρωσης, αλλά και από μεγάλα οικονομικά συμφέροντα που πλήττονται, διότι ήταν συνδεδεμένοι με την παλαιά πολιτική διοίκηση, δηλαδή από όλους αυτούς που έχουν την ευθύνη για την πορεία της χώρας μέχρι τώρα, για την πορεία της χώρας προς την άβυσσο, όλους αυτούς που μας καλούσαν τον Ιούλιο να τα ξεπουλήσουμε όλα, χωρίς όρους;
Όμως, νομίζω κυρίες και κύριοι Βουλευτές, ότι για εμάς πρωτεύον είναι να συνεχίσουμε το έργο που έχουμε αναλάβει προς όφελος των πολιτών, της κοινωνίας, των οικονομικών παραγωγών, των νέων και κύρια έναντι των πληττόμενων κοινωνικών στρωμάτων.
Αντιλαμβανόμαστε ότι το πυκνό κοινοβουλευτικό έργο και οι τομές που προωθούμε κύρια ενάντια στη διαπλοκή ενισχύουν την αδυναμία της Αντιπολίτευσης να παρακολουθήσει τις εξελίξεις, μιας Αντιπολίτευσης η οποία είναι δέσμια και των εσωκομματικών της διενέξεων, αλλά και της πυκνής ιδεολογικής ομίχλης που την καλύπτει.
Αυτό πολύ περισσότερο, όταν καταφέρνουμε όχι μόνο να ανταποκριθούμε σε έναν δύσκολο συμβιβασμό, αλλά ταυτόχρονα τον τροποποιούμε συνεχώς προς το όφελος της κοινωνίας. Γιατί, ακόμα και στα πολύ δύσκολα, όπως ήταν τα «κόκκινα» δάνεια και οι τράπεζες, καταφέραμε να έχουμε επιτυχίες, από μια δύναμη που μας δίνει πρώτα από όλα η κοινωνία.
Γιατί είχαμε τη δυνατότητα, είχαμε, αν θέλετε, τη δύναμη και την τόλμη, την κοινωνική δύναμη αλλά και τη δημοκρατική κοινωνική αναφορά να αναγνωρίσουμε και να υλοποιήσουμε έναν συμβιβασμό προς όφελος της χώρας.
Παραδείγματα όπως η προστασία της πρώτης κατοικίας, η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών με διαφάνεια και δημόσιο έλεγχο για πρώτη φορά, το κοινωνικό τμήμα του Προϋπολογισμού, οι προσλήψεις των γιατρών και του υγειονομικού προσωπικού, η σύνταξη των ανασφάλιστων υπερηλίκων, η ενίσχυση του προγράμματος ανθρωπιστικής κρίσης, η ολοκλήρωση για πρώτη φορά χρηματοδότησης νοσοκομείων και δήμων από τον Προϋπολογισμό της ύφεσης και της λιτότητας, είναι στοιχεία που μας δείχνουν ότι υπάρχει ελπίδα, ότι υπάρχει δυνατότητα.
Βέβαια, η εξέλιξη των πραγμάτων στην Ευρώπη, αλλά και μέσα στο δύσκολο γεωπολιτικό περιβάλλον που βρισκόμαστε σήμερα, μας δίνει τη δυνατότητα να αναγνωρίσουμε ότι η χώρα μας μέσα στις δυσκολίες, μέσα στη φτώχεια, μέσα στην ανεργία, αναδεικνύεται και σε παράγοντα σταθερότητας στην περιοχή.
Είναι σημαντικό, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, να δούμε ότι σήμερα σε μια χώρα που έχει περάσει μια τριπλή χρεοκοπία, έχουμε τη δυνατότητα να είμαστε μια δυνατή φωνή στην Ευρώπη που τροποποιεί, που κατευθύνει, αν θέλετε, την πολιτική συζήτηση, αλλά και στο επίπεδο των συγκρούσεων που γίνονται περιμετρικά στην περιοχή, η χώρα μας να είναι και δημοκρατικά σταθερή και πολιτικά δυνατή για να είναι ο βασικός συνομιλητής.
Ξέρουμε ότι έχουμε πάρα πολλές καθυστερήσεις. Ξέρουμε ότι πιθανόν να έχουμε και αδυναμίες. Αυτό που ξέρουμε, βέβαια, είναι ότι δεν είμαστε επαγγελματίες της πολιτικής. Είμαστε αντιπρόσωποι της κοινωνίας και έχουμε τη δυνατότητα να εναλλασσόμαστε και να κρινόμαστε από την κοινωνία, κάτι το οποίο εσείς δεν αντέχετε να κάνετε για να μην χάσετε τις καρέκλες σας.
Ο κ. Χατζηδάκης ως εισηγητής της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης προτίμησε να χρησιμοποιήσει μια παροιμία: «Πετάει ο γάιδαρος;». Ξέρετε τι μου θύμισε; Ήταν κάτι σα να λέμε «διαπραγμάτευση Σαμαρά-Βενιζέλου». Η χώρα το έζησε αυτό. Ακριβώς σε ό,τι υποκύψατε και ό,τι συμφωνήσατε να κάνετε στην πρόταση Γιουνκέρ στο δημοψήφισμα, ήταν αυτό ακριβώς που χρησιμοποιούσατε ως επιχείρημα. Ό,τι σας έλεγε ο νεοφιλελεύθερος πυρήνας της Ευρώπης: «Πετάει ο γάιδαρος; Πετάει». Δεν σας ενδιέφερε η χώρα. Τόσο πρόσφατο και τόσο απλό.
Πρέπει να σας ομολογήσω ότι εμείς δεν έχουμε αυτό το σημείο αναφοράς. Εμείς έχουμε ως σημείο αναφοράς τους Έλληνες, τις Ελληνίδες και κυρίως αυτούς που υποφέρουν και προσπαθούμε κυριολεκτικά μέσα στη διαπραγμάτευση να ενισχύουμε το κοινωνικό πρόσημο για να βελτιώνεται τουλάχιστον η ζωή αυτών των ανθρώπων.
Επιτρέψτε μου, όμως, να ξεκαθαρίσω κάτι: Δεν είμαστε στο σημείο μηδέν για να πάμε στο σημείο «συν ένα». Δυστυχώς, οι προηγούμενες πολιτικές δυνάμεις και το οικονομικό σύστημα της χώρας έχουν πάει την Ελλάδα στο «μείον άπειρο» και θέλει πολλή προσπάθεια, για να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε θετικά, για να μπορέσουμε να ανέβουμε και να απολογούμαστε, γιατί πρέπει και να απολογηθούμε για τα θετικά στοιχεία της δικής μας πολιτικής.
Και βέβαια, εμείς είμαστε υποχρεωμένοι να απολογούμαστε προς την κοινωνία. Ξέρετε ποια είναι η κοινωνία, αγαπητοί συνάδελφοι; Όλοι αυτοί που το κέρδος τους, την αξία, το βιός τους τα δώσατε στον κ. Χριστοφοράκο και τα πήρε εκτός Ελλάδος, που τα δώσατε στη βάση της SIEMENS, τα θαλασσοδάνεια της Αγροτικής Τράπεζας, στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, στα εξοπλιστικά προγράμματα, σε όλους αυτούς που σωρεύονται έξω από τους εισαγγελείς και βέβαια στα μεγάλα επικοινωνιακά λόμπι, γιατί κι αυτοί στο χώρο του εισαγγελέα βρίσκονται αυτές τις μέρες.
Ας περάσουμε, όμως, να δούμε σήμερα για τι πράγμα συζητάμε. Συζητάμε για σημαντικά κομμάτια των προαπαιτούμενων, τα οποία ήμασταν υποχρεωμένοι να βάλουμε στην κοινοβουλευτική συζήτηση και προλάβαμε και τα θέτουμε αποτελεσματικά.
Όσον αφορά στα «κόκκινα» δάνεια, να διευκρινίσουμε τα στοιχεία της παραπληροφόρησης: Δεν περιλαμβάνονται ρητά στη σημερινή συζήτηση τα στεγαστικά πρώτης κατοικίας, τα καταναλωτικά, όλα τα δάνεια της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας, που ξέρετε ότι μας ενδιαφέρει κατά προτεραιότητα, και όλα τα δάνεια με εγγύηση Δημοσίου. Αλλά και για όσα από τα υπόλοιπα μεγάλα επιχειρηματικά δάνεια περιλαμβάνονται, προβλέπεται η εγκατάσταση «κορακιών» στην Ελλάδα; Μάλλον δεν ξέρετε τι σημαίνει «κοράκια».
Δηλαδή, υπάρχει κάποια εταιρεία off shore που μπορεί να έλθει εδώ; Υπάρχει κάποια εταιρεία χωρίς ονομαστικές μετοχές που μπορεί να έλθει εδώ; Υπάρχει κάποια εταιρεία που να μην έχει περιβάλλον ίδιο με τις τράπεζες, που μπορεί να διαχειριστεί δάνειο;
Μάλιστα, εμένα μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση η εκ του περισσού παρέμβαση του κ. Βενιζέλου όταν οι Υπουργοί παρουσίασαν ότι το περιβάλλον συνεργασίας και διαχείρισης δανείου που έχει ο δανειολήπτης δεν επιτρέπεται να αλλάξει, ακόμα και αν παραλάβουν αυτές οι νέες εταιρείες την εξυπηρέτηση και τη διαχείριση του δανείου. Άρα, κομίζει γλαύκα εις Αθήνας. Είμαστε στην πατρίδα της δημοκρατίας, στην Αθήνα, αλλά όχι τόσο πολύ να υποκείμεθα στις παροιμίες.
Από τα εξυπηρετούμενα δάνεια δεν επιτρέπεται κανένα «πράσινο» δάνειο να πάει επίσης σε διαχείριση, παρά μόνον πρέπει να βοηθήσει τον δανειολήπτη που έχει και άλλο «κόκκινο» δάνειο, για να δούμε συνολικά τη διαχείριση των δανείων αυτών.
Και πότε; Μετά από ενενήντα μέρες καθυστέρηση και με έναν χρόνο περιθώριο να καταθέσει σχέδιο βιωσιμότητας, που κι ο νόμος του κ. Δένδια, ο ν. 4207, προέβλεπε.
Προφανώς, αυτό πρέπει να γίνεται με κανόνες που έχει ήδη το τραπεζικό σύστημα, δηλαδή δεν επιτρέπεται δάνεια να μεταφερθούν χωρίς τη διαφάνεια που εμείς επιβάλαμε στον τραπεζικό τομέα με τον νόμο της ανακεφαλαιοποίησης. Επιπλέον, δεν επιτρέπεται να γίνει οποιαδήποτε, αν θέλετε, κρυφή ή εις βάρος του δανειολήπτη ενέργεια, γιατί έχουμε ένα τετραπλό δίχτυ ασφάλειας.
Πρώτα από όλα το ΚΥΣΔΙΧ, το οποίο γίνεται το συντονιστικό όργανο της δημόσιας πολιτικής για την ασφάλεια στο δανειακό σύστημα, κάτι το οποίο δεν περιγράψατε. Μάλλον αγνοείτε ότι εφαρμόζουμε μια δική μας δέσμευση όσον αφορά τη διαχείριση αυτού του ευαίσθητου τομέα.
Υπάρχει η Επιτροπή της Βουλής, η οποία και θα συντάσσει εθνική στρατηγική, αλλά και ανά έξι μήνες θα υπάρχει αναφορά για τη διαχείριση των δανείων στη Βουλή, στο κέντρο της δημοκρατίας, για όλα τα κόμματα και όχι μόνο για την Κυβέρνηση. Και υπάρχει ο Συνήγορος του Καταναλωτή και υπάρχουν και τα κέντρα παροχής, ενημέρωσης και υποστήριξης των δανειοληπτών. Επιπλέον, στη συμφωνία υπάρχει η δέσμευσή μας να συσταθεί και νέα Ανεξάρτητη Αρχή για αυτό το θέμα.
Κι όλα αυτά με περιβάλλον νόμου και όχι με αποκλειστική αρμοδιότητα της Τράπεζας της Ελλάδος, αλλά με απόφαση της Ελληνικής Βουλής, χωρίς καμία φοροαπαλλαγή για τις εταιρίες αυτές και χωρίς κρυφούς μετόχους, πρακτικά, με διπλό έλεγχο και της Τράπεζας της Ελλάδος και Υπουργικής Επιτροπής, όσον αφορά την αδειοδότησή τους.
Νομίζω ότι αυτό συνδέεται απόλυτα με την ενισχυμένη συμμετοχή του Δημοσίου που επιλέξαμε εμείς να υπάρχει στις διοικήσεις των τράπεζων. Διότι κάποτε βάζατε λεφτά σε ένα άδειο βαρέλι, χωρίς να έχετε κανέναν έλεγχο των διοικήσεων, όταν αφήνατε με την ανακεφαλαιοποίηση των 25 δισεκατομμυρίων ευρώ του ελληνικού λαού που χάσατε, τα οποία προσθέσατε στο χρέος, να κάνει κουμάντο το 10% των παλαιών μετόχων των τραπεζών.
Υπάρχει κίνδυνος για την κατοικία; Γιατί αυτό λένε τα κανάλια κι αυτό άφησε να εννοηθεί ο κ. Δένδιας. Επιτρέψτε μου να το διορθώσω. Πιστεύω το έκανε από παράλειψη. Είπε ότι πρέπει να μπει η αντικειμενική αξία του ακινήτου στον συνυπολογισμό του δανείου. Μα δεν υπάρχει θέμα ακίνητης περιουσίας και στεγαστικών δανείων σε αυτό το νομοσχέδιο.
Υπάρχει περίπτωση να επηρεαστεί η μικρομεσαία επιχειρηματικότητα; Όχι. Γι’ αυτό και κρατάμε χρόνο και χώρο και για εσάς. Είπε ο κ. Δένδιας ότι θα έχει προτάσεις. Τις περιμένουμε μέχρι τα μέσα Φεβρουαρίου, για να ενισχύσουμε το πλαίσιο προστασίας της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας. Δεν υπάρχει καμία αλλαγή συνθηκών για τους δανειολήπτες και βέβαια υπάρχει λύση.
Μας στενοχωρεί, όμως, όταν με την ευκαιρία αυτού του νομοσχεδίου έρχονται συνάδελφοι και απειλούν για κούρεμα στις καταθέσεις –λύθηκε το θέμα αυτό- και για τέλμα στον τραπεζικό τομέα. Το ακούσαμε από τον Εισηγητή του Ποταμιού.
Είναι δυνατόν να μας ζητάτε τώρα, που ανακεφαλαιοποιήθηκαν με επάρκεια οι τράπεζες, να μεγαλώσουμε το δημόσιο χρέος για κάτι που η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα έκρινε ότι κοστίζει λιγότερο και μάλιστα έτσι ώστε να ενισχύσουμε την ανασφάλεια του τραπεζικού μας συστήματος; Δηλαδή να πούμε ότι δεν μπορεί να σταθεί στα πόδια του, όταν η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα εντάσσει και τις τέσσερις συστημικές τράπεζες της Ελλάδας στη Συνθήκη της Βασιλείας;
Αναρωτιέμαι ποιοι είναι βαλτοί. Το έθεσαν οι συνάδελφοι της Δημοκρατικής Συμπαράταξης. Είμαστε εμείς ή αυτοί που αντίστοιχα και με το παρελθόν των κυβερνήσεων αποδείχτηκαν ότι είναι βαλτοί, γιατί εξυπηρετούσαν συμφέροντα;
Κι εμένα μου κάνει μεγάλη εντύπωση: Αληθεύουν τα δημοσιεύματα ότι αυτοί οι οποίοι αντιδρούν στη διαχείριση των δανείων και δεν πηγαίνουν στις τράπεζες, που τους κάνουν πλάτες, για να συμφωνήσουν την επίλυση του δανειακού προβλήματος, είναι τα μεγάλα εκδοτικά συγκροτήματα και τα συγκροτήματα των media; Από ποιους και ποιοι είναι βαλτοί αναρωτιέμαι. Γιατί δεν πρέπει να λυθούν στη δημόσια σφαίρα όλα αυτά τα προβλήματα της δανειοδότησης;
Θα πω πάρα πολύ γρήγορα κάτι για τη σύμβαση των δημοσίων έργων, που ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος της Ένωσης Κεντρώων έβαλε. Γιατί μπαίνει ως νόμος; Πολύ απλά γιατί τροποποιείται, αγαπητοί συνάδελφοι και τροποποιείται προς όφελος του Δημοσίου.
Και θα πω μόνο αυτό. Ένα έργο που είχε κόστος κατασκευαστή 845 εκατομμύρια ευρώ συμβατοποιήθηκε το 2007 –και γι’ αυτό μπαίνει, όχι γιατί εμείς επιλέξαμε να κάνουμε ΣΔΙΤ, αλλά είναι μια σύμβαση του 2007- και άρχισε να καθυστερεί. Ενώ έπρεπε να τελειώσει το 2012 με κόστος καθυστέρησης 50 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο, έφτασε σήμερα να έχει κόστος για τον παραχωρησιούχο με ευθύνη του Δημοσίου 220 εκατομμύρια ευρώ. Μέσα σε αυτά, τα 91 εκατομμύρια ευρώ είναι το κόστος λειτουργίας.
Η Κυβέρνηση αυτή διαπραγματεύτηκε, έτσι ώστε τα 129 εκατομμύρια ευρώ, που ήταν το κόστος του παραχωρησιούχου εξαιτίας της καθυστέρησης που δημιούργησαν οι προηγούμενοι, να γίνει 23 εκατομμύρια ευρώ. Το κέρδος της διαπραγμάτευσης για το Δημόσιο ήταν 106 εκατομμύρια ευρώ.
Και προφανώς από τις διαιτησίες, που σωστά ανέφερε ο κ. Καρράς, που είχαν ύψος 306 εκατομμυρίων ευρώ –για το κόστος κατασκευής μιλάω τώρα-, καταφέραμε με τη διαπραγμάτευση να φτάσουμε στα 56,5 εκατομμύρια ευρώ.
Κερδίσαμε, δηλαδή, πέρα απ’ αυτά που πίστευε ότι θα πάρει ο κατασκευαστής και από το πραγματικό κόστος που ο ανεξάρτητος μηχανικός έδινε, άλλα 15,5 εκατομμύρια. Ρωτώ: Άξιζε να διαπραγματευθούμε για 120 εκατομμύρια ευρώ; Είναι δυο φορές το κόστος των ανασφάλιστων υπερήλικων στον προϋπολογισμό.
Τι επιπλέον κερδίσαμε, για τα οποία αντιδρά η Αντιπολίτευση; Μειωμένα διόδια, αναλογικά διόδια, εκπτώσεις για τους κατοίκους, εκπτώσεις για τους εργαζόμενους, μειώσεις για τα ΑμΕΑ, πρόσβαση στην εργασία και κάτοικοι των δήμων δωρεάν στην τοπική περιοχή και μείωση του λειτουργικού κόστους κατά 12%. Συγκρίνετέ το μ’ αυτό που είπε χθες ο Υπουργός στην Επιτροπή ότι μόνο από την εξάμηνη καθυστέρηση υπογραφής σύμβασης του «ΜΟΡΕΑ» χάσαμε σαν δημόσιο 70 εκατομμύρια ευρώ. Τι κερδίσαμε από τη διαπραγμάτευση, τι χάσαμε. Αυτή είναι η διαφορά. Είναι νούμερα.
Εμείς φέρνουμε στον προϋπολογισμό πόρους με διαπραγμάτευση και κάποιοι άλλοι χαρίζουν από τον προϋπολογισμό πόρους, χαρίζουν από το υστέρημα των Ελλήνων πολιτών.
Αυτό κάναμε και με το ΕΣΠΑ. Γι’ αυτό μπαίνει στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο. Καταφέραμε να είμαστε η πρώτη χώρα που πιστοποιεί σύστημα διαχείρισης στην Ευρωπαϊκή Ένωση για το νέο ΕΣΠΑ, για να πάρουμε γρήγορα τους πόρους για την ελληνική οικονομία και να κλείσουμε με προαπαιτούμενο το 4314, γιατί κι αυτό το κρύψαμε στη διαδικαστική συζήτηση, τους πόρους μέχρι 31/12.
Με πραγματικά νούμερα και πραγματικά οφέλη για την ελληνική οικονομία καταφέρνουμε μια δύσκολη διαπραγμάτευση να την κάνουμε τουλάχιστον επωφελή για την κοινωνία, για να ξαναπάρει μπρος η οικονομία, γιατί καταλαβαίνουμε ότι η επανεκκίνηση της οικονομίας και η αποκατάσταση του ρόλου της εργασίας στην ελληνική κοινωνία θα αποκαταστήσει και την πορεία μας προς το μέλλον.
Σας ευχαριστώ πολύ.
Παρακολουθείστε την ομιλία εδώ