Πρέπει κυριολεκτικά να αποφύγω τον πειρασμό να σχολιάσω τις τοποθετήσεις των συναδέλφων μέχρι τώρα, γιατί θέλω να επισημάνω ότι συζητάμε επί της αρχής για ένα νομοσχέδιο το οποίο έχει ένα πολύ μεγάλο αποτύπωμα στην οικονομία, αλλά και στη λειτουργία της χώρας μας. Και να υπενθυμίσω στους συναδέλφους ότι όταν συζητάμε για νομοσχέδια, καλό θα είναι να συζητάμε για τα νομοσχέδια εν σύνολο, διότι εδώ εγώ άκουσα από τη φορολογία των αγροτών, μέχρι το Φ.Π.Α στα σχολεία, αλλά δεν άκουσα τίποτα και το Ενεργειακό Ισοζύγιο της Χώρας ή για την εφαρμογή της Οδηγίας στην Ελληνική Κοινωνία και λειτουργία.
Νομίζω αγαπητοί συνάδελφοι ότι πρέπει να ξεκινήσουμε με μια πιο γενική αναφορά, υπάρχει ένα σημαντικό πρόβλημα στο Ενεργειακό Ισοζύγιο, αλλά και Ισοζύγιο Πόρων της Ευρώπης. Η Ευρώπη είναι ελλειμματική και όσον αφορά τους πόρους και όσον αφορά την ενέργεια, ταυτόχρονα, η αγωνιστικότητα της οικονομίας και προς όφελος των κοινωνιών της Ευρώπης, επιβάλλει να συνδυαστούν στόχοι όπως ο στόχος 20-20-20, δηλαδή, η εισαγωγή ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, αλλά και εξοικονόμηση ενέργειας, σε συνδυασμό με σημαντικές παρεμβάσεις για τη μείωση των εκπομπών θερμοκηπίου.
Για εμάς, για τη χώρα μας, αυτές οι παρεμβάσεις θα πρέπει να τις δούμε μέσα στο πλαίσιο της κρίσης, αλλά και τις υποχρεώσεις της παραγωγικής ανασυγκρότησης. Είναι λοιπόν προφανές ότι θα πρέπει σημαντικές Διοικητικές αλλαγές και καινοτομίες να τις δούμε μέσα από το πρίσμα των νέων τεχνολογιών, έτσι ώστε να δημιουργούν εγχώρια προστιθέμενη αξία, να τροφοδοτούν και να κινητοποιούν το εγχώριο επιστημονικό δυναμικό και να γίνονται μια πρόκληση για νέα οικονομία, παρά να καταλήγουν όπως είχαμε συνηθίσει μέχρι τώρα, σε μια απώλεια εγκεφάλων προς την Ευρώπη, προς τις υπόλοιπες χώρες.
Νομίζω ότι αυτό το νομοσχέδιο στο βασικό του πυρήνα που αφορά την εφαρμογή της Οδηγίας του 2012, στην Ελλάδα μας δίνει τέτοιες δυνατότητες, όμως χρειάζεται μια τελείως διαφορετική αν θέλετε πολιτική αλλά και επιχειρησιακή σύλληψη, ώστε αυτές οι δυνατότητες να γίνουν πραγματικότητα. Πραγματικά χρειάζεται ένα διαφορετικό κράτος, αλλά και μια διαφορετική κοινωνική συμφωνία για να γίνουν όλα αυτά πραγματικότητα, κάτι το οποίο τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια δεν γινόταν και θα έλεγα ότι γινόταν και εντελώς το αντίθετο.
Απέναντι λοιπόν σε μια παράλογη από ασυντόνιστη αλλά και διάρθρωση της αγοράς και της κοινωνίας, πρέπει να επαναφέρουμε στη συζήτηση, μια συζήτηση η οποία θα εμπεριέχει ένα κράτος ως υπόδειγμα, διότι θα πρέπει να είναι υπόδειγμα ενεργειακό, ένα κράτος πράσινο που θα χρησιμοποιεί πράσινες συμβάσεις, ένα κράτος που θα μπορεί να είναι αποτελεσματικό και θα έχει ποιότητα και στις συμβάσεις και στις υπηρεσίες και θα εξυπηρετεί τον πολίτη και τον παραγωγό, γιατί αυτό που συνέβαινε μέχρι τώρα, ήταν ένα κράτος άναρχο, ένα κράτος ρουσφετολογικό, ένα κράτος μεγάλο, σπάταλο, το οποίο το μόνο που δεν έκανε ήταν να τροφοδοτείται την ιδιωτική οικονομία, σε πλήρη αντίθεση με την ιδεολογία ή την εικονική ιδεολογία των ανθρώπων και των κομμάτων της Αντιπολίτευσης.
Θεωρώ λοιπόν ότι οι πράσινες προμήθειες, αλλά και οι ενεργειακές σύμβασεις είναι σημαντικές στιγμές αυτού του νομοσχεδίου, όμως αγαπητέ Υπουργέ θέλω να πω ότι τίποτα δεν γίνεται μόνο με τα λόγια, πολλά από αυτά έχουν ξανακουστεί στην Ελλάδα. Αυτό το οποίο θα πρέπει να αποδείξει αυτή η Κυβέρνηση είναι ότι μπορεί να αλλάξει το Κράτος και θα πρέπει να το κάνω να λειτουργεί προς όφελος των πολιτών και της οικονομίας. Και αυτό είναι στόχος εάν θέλετε πάρα πολύ σημαντικός. Θα αφήσω για την συζήτηση επί των άρθρων 4 σημαντικά θέματα κατά την άποψή μου.
Το ένα είναι η παρέμβαση η οποία γίνεται στη Δραπετσώνα και στην παράλια έκταση του Πειραιά, το δεύτερο είναι η ενεργειακή πενία που πρέπει να είμαστε πιο συγκεκριμένοι και κοινωνικά ανταποδοτικοί. Το τρίτο είναι η διαχείριση των αποβλήτων και θεωρώ ότι μόνο με διοικητικά μέτρα δεν επιλύονται το θέμα των αποβλήτων και χρειάζεται να είμαστε πιο αποτελεσματικοί και εκτελεστικοί. Δεν ξέρω εάν το Υπουργικό Συμβούλιο μας δίνει την απαραίτητη εκλεκτικότητα και τέταρτον, είναι οι ενεργειακοί επιθεωρητές. Καλή η παράταση, το σημαντικό όμως είναι να πάμε σε πιστοποίηση και σε δόμηση μιας λειτουργίας με πραγματικά προσόντα μέσα στην ελληνική αγορά.
Κλείνοντας θα ήθελα να πω, για να τηρήσω και το χρόνο, ότι το νομοσχέδιο αυτό μας δίνει τη δυνατότητα να κρατήσουμε τους επιστήμονες στην Ελλάδα, να έχουμε ελληνική τεχνική παραγωγή, να έχουμε ελληνική μεταποίηση η οποία αλλάζει εάν θέλετε και τους συσχετισμούς παραγωγής του Α.Ε.Π., αυτή είναι η πραγματική πρόκληση την οποία πρέπει να υπηρετεί σήμερα και δεν έχει καμία σχέση με το παρελθόν της ανισοτιμίας και της μια αξιοκρατίας της χώρας μας.
Θα μπορούσαμε με την επιστημονική γνώση να αντικαταστήσουμε πάρα πολύ μεγάλο κόστος που αυτήν την στιγμή έχει το δημόσιο, αλλά και η ιδιωτική οικονομία και να παράγουμε και νέα προϊόντα και να ανακτήσουμε έναν χώρο στην ενεργειακή και μεταποιητική αγορά της Ευρώπης που είχε η ελληνική μεταποιητική βιομηχανία. Υπήρχε μια ιδιόμορφη σχέση του μάστορα με τον τεχνίτη και τον επιστήμονα κατά το παρελθόν στην Ελλάδα που πρέπει να την αποκαταστήσουμε, όμως αυτό πραγματικά σημαίνει ότι πρέπει να στοχεύσουμε σε τομές σε δράσεις χρηματοδότησης αυτού που ονομάζουμε εγχώρια προστιθέμενη αξία με υψηλή καινοτομία και αναμόχλευση της κοινωνίας και της αγοράς.
