Ευχαριστώ πολύ, κυρία Πρόεδρε. Ήταν μια δύσκολη συνεδρίαση μιας και είχαμε παράλληλα Ολομέλεια και αυτό ίσως δυσκόλεψε και εμάς αλλά και τους προσκεκλημένους φορείς και δεν ακούσαμε όλες τις εισηγήσεις. Συγχωρείστε μας, αν πούμε κάτι λάθος που μπορεί να μην το έχουμε ακούσει. Νομίζω, όμως, ότι είναι ξεκάθαρο από όλες τις τοποθετήσεις, ότι το θέμα της αναβάθμισης της περιβαλλοντικής εκπαίδευσης είναι μια αναγκαιότητα. Δεν είναι μια αναγκαιότητα μόνο για τα θέματα στάση ζωής, στο οποίο συμφωνούμε όλοι, αλλά είναι μια αναγκαιότητα και γιατί η χώρα μας πρέπει να έχει την απαραίτητη τεχνογνωσία, για να μην εξαρτάται μόνο από την εισαγωγή τεχνολογίας, δηλαδή για να έχει και τη δική της περιβαλλοντική τεχνολογία.
Χρειαζόμαστε, λοιπόν, σε δύο επίπεδα, να γίνουν κινήσεις. Η μία είναι, όσον αφορά, την γενική γνώση και τη στάση ζωής απέναντι στην κατανάλωση και στην παραγωγή, στα θέματα του κλίματος και της αειφορίας. Το δεύτερο, είναι η προτεραιότητα πρέπει να δώσουμε στο σχεδιασμό της επιστήμης, της τεχνολογίας και της έρευνας για να μπορέσουμε ανταποκριθούμε και στο νέο κλιματικό ανταγωνισμό. Αυτό, που προκύπτει, νομίζω και η τελευταία τοποθέτηση ήταν σημαντική, αλλά και όλες, ήταν ότι αν όλοι οι επιστήμονες δεν έχουν γνώση για τα θέματα του περιβάλλοντος και του κλίματος, τότε είναι πολύ πιθανός ο κίνδυνος αναπαραγωγής δεισιδαιμονιών ή αν θέλετε απόλυτων θέσεων που δεν ισχύουν σε μια ολιστική ανάγνωση.
Η περιβαλλοντική τεχνολογία, τα θέματα της έρευνας, η σύνδεση της έρευνας με την παραγωγή και προσπάθειες, όπως το «ερευνώ – καινοτομώ» που είχε υλοποιήσει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, είναι απαραίτητα για να έχουμε εφαρμοσμένη γνώση στην περιβαλλοντική τεχνολογία, γιατί σαν Ελλάδα χρειαζόμαστε σ’ αυτό τον τομέα ακόμα πολλά βήματα, έχουμε ελλείψεις δηλαδή και καθυστερούμε και στο ερευνητικό δυναμικό και στο ακαδημαϊκό έργο.
Όσον αφορά τα θέματα της περιβαλλοντικής εκπαίδευσης, αυτά καθαυτά, η περιβαλλοντική εκπαίδευση πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας, μιας και σε αυτό αναφέρθηκε η περισσότερη συζήτηση, συνδέεται με την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση με έναν τρόπο περισσότερο ολιστικό, απ’ ότι ήταν μέχρι τώρα η περιβαλλοντική εκπαίδευση. Δεν μιλάμε μόνο, για τη γνώση των περιβαλλοντικών θεμάτων. Μιλάμε, για τη συνολική στάση ζωής. Για το λόγο αυτό, η χώρα μας είχε κάνει μια μεγάλη προσπάθεια, να επιταχύνει τα βήματα της προς τη βιώσιμη ανάπτυξη. Γι’ αυτό το λόγο συμμετείχαμε και στο φόρουμ του ΟΗΕ, το High-level Political Forum, που έγινε τον Ιούνιο του 2018 στη Νέα Υόρκη, όπου παρουσιάσαμε την πρόοδο της χώρας, ως προς στόχους βιώσιμης ανάπτυξης. Ένα από τα αντικείμενα, συνδεδεμένο πολύ στενά με τους 17 Sustainable Development Goals (SDGs), είναι το θέμα της περιβαλλοντικής εκπαίδευσης. Για να αναβαθμιστεί λοιπόν και η περιβαλλοντική εκπαίδευση, ψηφίστηκε τον Ιούνιο του 2018 ο ν.4547 που αφορά στα κέντρα εκπαίδευσης για την αειφορία. Είναι το άρθρο 12, που περιγράφει ακριβώς τις λειτουργίες των κέντρων εκπαίδευσης για την αειφορία. Πώς δηλαδή, η εκπαίδευση και το περιβάλλον συνδέονται με τα θέματα υγείας, με τα θέματα πολιτισμού, με τα ζητήματα βιώσιμων λύσεων για τις τοπικές υποθέσεις, κάτι που δίνει προοπτική και για τα παιδιά και τους νέους στους τόπους τους. Όλα αυτά λοιπόν, νομοθετήθηκαν τον Ιούνιο του 2018. Μέχρι το Μάιο του 2019, προγραμματίστηκαν όλες οι χρηματοδοτήσεις, βγήκε και ο ενιαίος κανονισμός λειτουργίας των κέντρων για την εκπαίδευση και την αειφορία, έτσι ώστε να μπορέσουμε να ανταποκριθούμε σε αυτά που δεσμευόμαστε στους διεθνείς φορείς.
Τα λέω όλα αυτά, γιατί και οι εκπαιδευτικοί από την περιβαλλοντική εκπαίδευση και η κυρία Πολυζωίδου, από την εταιρεία προστασίας της φύσης και πολλοί από τους ομιλητές έβαλαν τα ζητήματα αυτά. Το περίεργο, όμως, που έχουμε στην Ελλάδα, είναι ότι ενώ όλα είχαν ετοιμαστεί, στις 1/8/19 η κυρία Κεραμέως βγάζει μία απόφαση και παύει την εξέλιξη των κέντρων περιβαλλοντικής εκπαίδευσης προς κέντρα εκπαίδευσης για την αειφορία. Αναστέλλει, δηλαδή, την επιλογή των μελών όλων των παιδαγωγικών ομάδων. Έτσι, ενώ η χώρα μας προχωρούσε με βάση και την παγκόσμια πρακτική και την κραυγή της νεολαίας προς αυτήν την κατεύθυνση, δεν ενεργοποιήθηκαν τα κέντρα εκπαίδευσης για την αειφορία και έχουν παραμείνει στο παλιό μοντέλο, που δεν το υποτιμώ ούτε τους εκπαιδευτικούς που είναι σήμερα εδώ, όμως η Ελλάδα πρέπει να προχωρήσει. Είναι παράλογο, να λες ότι έχεις πράσινο πρωθυπουργό και να μην ανοίγει στην αειφορία και τη βιώσιμη ανάπτυξη το επίπεδο της πρωτοβάθμιας δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και αυτό μάλιστα, οδήγησε στο αρνητικό φαινόμενο την περίοδο 2019 – 2020, έξι κέντρα εκπαίδευσης για την αειφορία, που είχαν συσταθεί από τους δήμους και το Υπουργείο Παιδείας με τη νέα στρατηγική, να μη λειτουργήσουν.
Άρα, πολύ καλά είναι τα κέντρα περιβαλλοντικής εκπαίδευσης που λειτουργούν, αλλά φαντάζεστε ότι είχαμε κλειστά έξι κέντρα περιβαλλοντικής εκπαίδευσης την προηγούμενη χρονιά, που δεν τοποθετήθηκαν εκπαιδευτικοί ούτε με το παλιό πλαίσιο ούτε με το καινούργιο; Το αποκορύφωμα όμως αυτής της αδράνειας και της υστέρησης του Υπουργείου Παιδείας, είναι ότι στο χθεσινό νόμο για τα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια, στο άρθρο 15, ψηφίστηκε την κυβερνητική πλειοψηφία να ανασταλεί η λειτουργία των κέντρων εκπαίδευσης για την αειφορία και για φέτος. Εκεί δηλαδή, που οι ανάγκες είναι περισσότερες, εμείς προσπαθούμε να πάμε προς τα πίσω; Είναι περίεργο πολύ, για να μην πω εγώ ότι είναι τραγικό λάθος για τη χώρα μας, να μην προχωράμε, να γυρίζουμε προς τα πίσω και αυτό να γίνεται με επιλογή της πολιτικής ηγεσίας. Υπάρχει σημαντική ευθύνη λοιπόν στην κυβέρνηση, διότι μία πρωτοβουλία του 2018 για την αειφορία, συμβατή με τους στόχους του ΟΗΕ και με την κραυγή των παιδιών για το κλίμα και το βιώσιμο μέλλον, την σταματάει, δεν στελεχώνει κέντρα περιβαλλοντικής εκπαίδευσης, σταματά και τα κέντρα εκπαίδευσης για την αειφορία και χθες η Υφυπουργός είπε, ότι πράγματι δεν είμαστε έτοιμοι για το θεσμικό πλαίσιο των κέντρων εκπαίδευσης για την αειφορία. Έρχεται, δηλαδή, δύο χρόνια μετά, μια άλλη πολιτική ηγεσία να πει ότι κάνει πίσω. Το παραδέχθηκε η Υφυπουργός, θεωρούμε ότι αυτό είναι σοβαρότατο έλλειμμα. Ας το κρατήσει ως τοποθέτηση η γενική γραμματέας, διότι η ελληνική Βουλή δεν μπορεί να δέχεται να έχει πολιτεία που πηγαίνει προς τα πίσω. Πρέπει να πηγαίνουμε μόνο προς τα μπροστά, ιδιαίτερα στα θέματα του περιβάλλοντος. Σας ευχαριστώ πολύ.
