Κύριε Υπουργέ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ξεκινώντας την τοποθέτησή μου για το νομοσχέδιο, θα ήθελα να αναφερθώ και εγώ στο θέμα των τροπολογιών, γιατί μετά την παρέμβαση της κυρίας Κεραμέως, θεώρησα σκόπιμο να ελέγξω το θέμα, παρότι είχα δει τις καταστάσεις.
Εδώ θέλω να πω το εξής. Καλό είναι να ακολουθούμε τις παρεμβάσεις του Αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Ως Κοινοβουλευτική Εκπρόσωπος καλά κάνετε και δίνετε μια συνέχεια στην Ολομέλεια, αλλά διαπιστώνω ότι από τις βουλευτικές τροπολογίες μόνο μία ήταν εκπρόθεσμος. Όλες οι υπόλοιπες αντιστοιχούν στο δικαίωμα των Βουλευτών να συμβάλλουν στο κοινοβουλευτικό έργο. Μήπως οι δικές σας παρεμβάσεις μερικές φορές οδηγούν στα άκρα και περιορίζουν το κοινοβουλευτικό έργο;
Έχουμε προσπαθήσει το τελευταίο διάστημα να περιορίζουμε τις εκπρόθεσμες και να κάνουμε την κοινοβουλευτική δουλειά πολύ πιο οργανωμένη. Θα ήθελα να εκτιμήσετε αυτή την προσπάθεια και να συμβάλλετε χωρίς να δημιουργείτε τεχνικές εντάσεις, μιας και πολύ νωρίτερα από τη σημερινή συνεδρίαση –τρεις βδομάδες πριν- και οι δύο Υπουργοί ήρθαν στην Επιτροπή και παρουσίασαν τις δικές τους τροπολογίες.
Εν πάση περιπτώσει, η εκτίμησή σας αυτή ήταν. Αποδεκτή. Το δεχόμαστε και ως κριτική. Θα γίνουμε άριστοι, αν όχι καλύτεροι από αυτό που είμαστε τώρα, τουλάχιστον από το παρελθόν που ζήσαμε.
Όμως, η σημερινή συζήτηση για το νομοσχέδιο, το οποίο έχουμε, αφορά σε ένα πολύ σημαντικό ζήτημα, θα έλεγα συνολικότερο, πέρα από το θέμα της Οδηγίας. Γιατί είναι στο πλαίσιο της μεγάλης -αν θέλετε- εικόνας της ενεργειακής πολιτικής, που έχει αποκτήσει νέα διάσταση, νέο πλαίσιο, νέους στόχους από την αλλαγή της Κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, των Ανεξαρτήτων Ελλήνων και των Οικολόγων Πρασίνων, μιας και έχει αναγορεύσει την ενεργειακή πολιτική ως βασικό εργαλείο της αναπτυξιακής μας πολιτικής, αλλά και ενίσχυση της γεωπολιτικής μας θέσης.
Κάτι τέτοιο νομίζω έχει γίνει αντιληπτό πλέον στο διεθνές επίπεδο, μιας και δεν είναι μόνο οι συναντήσεις του Πρωθυπουργού με τους μεγάλους ηγέτες, αλλά και με τις σημαντικότερες χώρες του ενεργειακού χάρτη, οι οποίες έχουν σηματοδοτήσει τον τελευταίο ενάμισι μήνα, αλλά είναι και ο συνδυασμός των μεγάλων ενεργειακών έργων που μας δίνει αυτό το χαρακτηριστικό.
Αναφερθήκατε νωρίτερα -αρκετοί από τους εισηγητές- σε κάποια από τα έργα της ενεργειακής ατζέντας. Αναφέρθηκε κατά κόρον ο ΤΑΠ, αλλά κανείς δεν μίλησε για τον συνδυασμό του ΤΑΠ με τον IGB, το LNG στην Αλεξανδρούπολη, με τον ευρύτερο σχεδιασμό, ο οποίος επί ΣΥΡΙΖΑ αποκτά πλέον συγκεκριμένα χαρακτηριστικά.
Και αυτό, αν θέλετε, είναι γιατί κατορθώνει και συνδυάζει έργα αναπτυξιακά και ενεργειακά στην περιοχή, τα οποία όμως δεν είναι σε μια ατζέντα μιας χώρας που υποκλίνεται σε μνημόνια, που υποκλίνεται στην οικονομίστικη πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά μιας χώρας που αποτελεί με έναν διαφορετικό τρόπο πια στοιχείο σταθερότητας, δημοκρατίας, αλλά και βασικό παράγοντα ανάπτυξης στην Ανατολική Μεσόγειο. Αυτό δεν είναι κάτι, το οποίο χαρακτήριζε την προηγούμενη πολιτική και οικονομική ιστορία της Ελλάδος.
Τώρα, πλέον, κάνουμε βήματα διαφορετικά κι αυτό το αναγνωρίζουν και οι υπόλοιπες χώρες. Αυτό το αναγνωρίζει και η Ευρωπαϊκή Ένωση. Και βέβαια δεν είναι, αν θέλετε, αμελητέες οι προσκλήσεις του Πρωθυπουργού σε όλα τα επίπεδα των διεθνών συναντήσεων που γίνονται και δεν είναι και μικρή η προσοχή και η σημασία που δίνουν πια στη χώρα μας οι υπόλοιπες γείτονες χώρες, αλλά και η ευρύτερη οικονομική κοινότητα.
Με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, ερχόμαστε να καλύψουμε ένα σημαντικό κενό στην αντίστοιχη νομοθεσία, το οποίο είχε προβλεφθεί ως απόρροια ατυχημάτων στο επίπεδο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι πολύ ενδιαφέρον ότι είναι το πιο υψηλό επίπεδο προστασίας αυτό το οποίο κατοχυρώνεται, όσον αφορά τις παράκτιες εξορύξεις –ας το πούμε έτσι-, τις υπεράκτιες εργασίες έρευνας και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων.
Είναι, λοιπόν, πολύ θετικό το ότι τα ζητήματα και της έρευνας, αλλά και της αντιμετώπισης των κινδύνων μπαίνουν μέσα στο θεσμικό πλαίσιο της χώρας. Αυτό αποτελεί αναμφίβολα μια θετική κατάκτηση.
Ακούστηκαν όμως και πράγματα, τα οποία -θα έλεγα- ξεφεύγουν από την πραγματικότητα. Στη συζήτηση άκουσα –δεν είναι εδώ βέβαια- από τον κ. Θεοχάρη να αναγορεύεται η επιστροφή της μελέτης μεταλλουργίας στην ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ ως αδειοδότηση. Ή άκουσα προηγουμένως, παραδείγματος χάρη, να μπερδεύουμε τις εξορύξεις στα διεθνή ύδατα ή στις υπεράκτιες έρευνες με διάφορες αντιεπιστημονικές δεισιδαιμονίες. Θα έλεγα ότι πρέπει να προσγειώσουμε την κοινοβουλευτική συζήτηση, γιατί τα πράγματα ξεφεύγουν λίγο πολλές φορές.
Ο Υπουργός, αν δεν κάνω λάθος, ανέφερε στις Επιτροπές τις έρευνες, οι οποίες γίνονται στα θαλάσσια οικόπεδα. Συγκεκριμένα πράγματα. Ανέφερε και το πώς έχουν επιταχυνθεί οι διαδικασίες αυτές, οι οποίες έτρεχαν με μεγάλη καθυστέρηση. Θυμίζω ότι ο πρώτος διαγωνισμός έκανε ενάμισι χρόνο. Ο δεύτερος διαγωνισμός έκανε εννιάμισι μήνες. Τώρα, προσπαθούμε στον τρίτο διαγωνισμό να πάμε στα θαλάσσια οικόπεδα σε πολύ μικρότερο χρόνο. Ας μην λέμε λόγια του αέρα, τουλάχιστον εδώ, τα οποία τροφοδοτούν στη δημόσια συζήτηση –αν θέλετε- διάφορες παρερμηνείες.
Έχουμε, βέβαια, αρνητικά στοιχεία, όπως είναι η μεγάλη πτώση των διεθνών τιμών, που δεν δημιουργεί το καλύτερο ευνοϊκό περιβάλλον, όσον αφορά τις έρευνες στα θαλάσσια οικόπεδα. Από την άλλη μεριά, όμως, νομίζω ότι πρέπει να λάβουμε υπόψη μας και τη στρατηγική που ο Υπουργός εξήγγειλε, ότι δεν είναι σκόπιμο να μπουν πολλά οικόπεδα ταυτόχρονα στη διαδικασία διαγωνισμού, πολύ απλά, γιατί δεν θέλουμε να μειώσουμε εμείς τον ανταγωνισμό και να μειώσουμε τις δυνατότητες καλύτερου αποτελέσματος εκ μέρους της χώρας μας.
Όσον αφορά τώρα το ίδιο το νομοσχέδιο, νομίζω ότι από τη μια μεριά η πρόληψη είναι το σημαντικότερο, αναφορικά με τα ατυχήματα, τα οποία μπορούν να συμβούν κατά τη διεξαγωγή των υπεράκτιων εργασιών. Αυτό το υψηλότερο επίπεδο πρόληψης και προστασίας είναι το κεντρικό στοιχείο στην ευρωπαϊκή Οδηγία. Γι’ αυτό και κατά την εξέταση της τεχνικής και οικονομικής ικανότητας του όποιου κατόχου αδείας, η αδειοδότηση θα πρέπει να εξετάζει και την ικανότητά του να αντιμετωπίσει και τις συνθήκες της έρευνας και της εξόρυξης, τη διεξαγωγή δηλαδή με αποτελεσματικότητα της εργασίας, αλλά και την τεχνική ικανότητα να αντιμετωπίσει το ατύχημα και να καλύψει –αν θέλετε- οποιαδήποτε επίπτωση. Θα έλεγα, όμως, ότι η πρόληψη είναι πολύ σημαντικότερη, γιατί πολλές από τις επιπτώσεις αυτές στο περιβάλλον έχουν αναντίστρεπτα χαρακτηριστικά.
Όμως, σε κάθε περίπτωση, υπάρχει υποχρέωση για τέτοιες άδειες πλέον στους διαχειριστές, αλλά και για πλήρη οικονομική και περιβαλλοντική αποκατάσταση οποιασδήποτε ζημίας υπάρχει στο οικοσύστημα ή στην οικονομική ζώνη της περιοχής.
Πολλή συζήτηση έγινε για το θέμα της τροπολογίας για τον ΔΕΣΦΑ. Είναι γεγονός ότι ο Εθνικός Διαχειριστής Δικτύων Φυσικού Αερίου είναι σε μια δρομολογημένη ιδιωτικοποίηση, η οποία όμως είναι πάρα πολύ σημαντική, γιατί επηρεάζει το τέλος χρήσης του δικτύου. Αυτό είναι ένα πάρα πολύ σημαντικό ζήτημα.
Η εφαρμογή του υφιστάμενου κανονισμού διαμόρφωσης τιμής, όμως, οδηγεί σε αυξήσεις πιθανές μέχρι και 70% στο τέλος χρήσης του δικτύου. Πρακτικά, στη βιομηχανία είναι ξεκάθαρο ότι αυτό μπορεί να οδηγήσει σε μια αύξηση της τάξης του 4% ή 5%, το οποίο περιγράφηκε. Στον ιδιωτικό τομέα, αν δεν κάνω λάθος, μπορεί να είναι το 7%.
Εν πάση περιπτώσει, υπάρχει ένα λάθος στον κανονισμό. Συστημικό ή όχι, υπάρχει ένα λάθος στον κανονισμό. Υπάρχει, λοιπόν, το εξής πολύ απλό συγκεκριμένο θέμα: Η αγορά, το 60% έχει ένα κέρδος 400 εκατομμυρίων. Με βάση τον μηχανισμό ανάπτυξης του κεφαλαίου, τη λεγόμενη «ανακτήσιμη διαφορά» η επιστροφή είναι περίπου 547 εκατομμύρια ευρώ. Άρα, η χώρα πρέπει να πάρει 400 εκατομμύρια και ο ιδιοκτήτης στη συνέχεια του τμήματος αυτού θα κερδίσει 547 εκατομμύρια.
Ταυτόχρονα, όμως, με αυτό που είναι ζημία για τη χώρα, υπάρχει σοβαρή πιθανότητα, κίνδυνος θα έλεγα, να τινάξουμε στον αέρα την ελληνική βιομηχανία, και την παραγωγή, αλλά και τα νοικοκυριά. Και αυτό στηρίζεται στο πλαίσιο που δημιουργήσατε πριν την προκήρυξη. Δεν έχετε αναλάβει την ευθύνη. Υπάρχει ένα ερώτημα. Ήταν γνωστό ότι θα υπάρξει αυτό το κέρδος στον όποιον αγοραστή; Δεν έχετε απαντήσει.
Εγώ λέω, όμως, τώρα: Τι επιλέγετε εσείς να γίνει; Γιατί και σε αυτό δεν έχει δοθεί απάντηση. Ο κ. Θεοχαρόπουλος είπε ότι είναι πολύ σημαντικό το ζήτημα και πρέπει να το δούμε με μεγάλη προσοχή και ευαισθησία, αναγνωρίζοντας ότι υπάρχει πρόβλημα συμφέροντος για τη χώρα και για την παραγωγή.
Η Αξιωματική Αντιπολίτευση δεν έχει πάρει θέση. Τον ρωτάμε: Θα επιβαρύνουμε κι άλλο την παραγωγή; Πάρτε θέση. Θα χαρίσουμε κάποιες εκατοντάδες εκατομμύρια σε οποιονδήποτε ανάδοχο; Δεν έχετε απαντήσει. Είναι κάτι που το δημιουργήσατε. Και προφανώς, επειδή υπήρχε και ένα άλλο ερώτημα, αν αλλάζουμε τους όρους του διαγωνισμού εκ των υστέρων, εγώ λέω ότι προστατεύουμε το δημόσιο συμφέρον εκ των υστέρων, γιατί κάποιοι δεν πρόβλεψαν και δεν το προστάτευσαν.
Η ευθύνη σας ανήκει αποκλειστικά στην προκήρυξη του διαγωνισμού, γιατί δεν είναι ευθύνη μόνο στη Νέα Δημοκρατία, είναι ευθύνη στο σύνολο της προηγούμενης Κυβέρνησης. Όμως, τώρα πρέπει να πάρουμε μία θέση. Θα υποστηρίξουμε το δημόσιο και εθνικό συμφέρον, αλλά και το συμφέρον των παραγωγών για να έχουμε ανταγωνιστικές τιμές ενέργειας ή όχι;
Για εμάς είναι ξεκάθαρο. Στην παραγωγική ανασυγκρότηση το κράτος πρέπει να έχει τα εργαλεία του για να μπορεί να διαχειρίζεται τις τιμές όσον αφορά την παραγωγή, την κατεύθυνση και να προστατεύει και τους αδύναμους. Αυτό για εμάς είναι ξεκάθαρο. Δεν έχετε πάρει θέση.
Προσέξτε, όμως. Η πιθανή αύξηση των τιμών, πέρα από το ζήτημα που περιγράψαμε, θα δημιουργήσει ταυτόχρονα μείωση της ζήτησης, η μείωση της ζήτησης θα δημιουργήσει δευτερογενώς ένα επιπλέον αποτέλεσμα μεγαλύτερου κεφαλαίου προς ανάκτηση. Το αποτέλεσμα θα είναι μεγαλύτερο δημόσιο κόστος, αν ανέβουν κι άλλο οι τιμές, αλλά και μείωση της ζήτησης, άρα μείωση των εσόδων της ΔΕΠΑ. Άρα η ΔΕΠΑ, ο δικός μας βραχίονας, που θα πρέπει να συμβάλλει σε άλλα μεγάλα ενεργειακά έργα, όπως παραδείγματος χάρη είναι ο ελληνοβουλγαρικός αγωγός ή ο LNG που αναφέραμε προηγουμένως, θα έχει μειωμένη δυνατότητα χρηματοδότησης.
Άρα βλέπετε πόσα προβλήματα πολλαπλασιαστικά, τι σύνδρομο ντόμινο δημιουργείτε με αυτή την επιλογή στην ενεργειακή αγορά; Γι’ αυτό λέμε ότι πρέπει να πάρουμε μία συγκεκριμένη απόφαση.
Το δεύτερο σχόλιο που θέλω να κάνω αφορά τους ενεργειακούς επιθεωρητές. Δύσκολο θέμα. Δημιουργήθηκε μία πολύ μεγάλη καθυστέρηση στην αγορά κι εγώ αναγνωρίζω και την αγωνία αυτών που πήραν την πρώτη πιστοποίηση, αλλά και την αγωνία όλων των υπολοίπων, οι οποίοι έφυγαν στο εξωτερικό γιατί δεν πήραν την πιστοποίηση. Γιατί το άνοιγμα αν θέλετε της αγοράς στο χώρο των ενεργειακών επιθεωρητών δεν διώχνει κόσμο στο εξωτερικό, μάλλον καλεί κόσμο από έξω που έχει τις ικανότητες.
Τώρα, εγώ απευθύνομαι και προς το συνάδελφό μου τον κ. Μαυρώτα, μιας και είμαστε απόφοιτοι της ίδιας Σχολής των Χημικών Μηχανικών. Εσείς μάλιστα είστε και καθηγητής αυτής της δημόσιας σχολής.
Εμείς, λοιπόν, έχουμε τη δυνατότητα να υπογράφουμε ως επιστήμονες τη μελέτη για την κατασκευή αυτής της κατοικίας ή αυτής της τεχνικής υποδομής. Την υπογράφουμε βεβαίως, διότι έχουμε τη δυνατότητα να υπογράφουμε απλές μηχανολογικές εγκαταστάσεις. Πώς γίνεται, όμως, αυτοί οι οποίοι έχουν τη δυνατότητα να υπογράφουν τη μελέτη για ένα ακίνητο να μην παρακάμπτουν την ενεργειακή επιθεώρηση και να πρέπει να πιστοποιηθούν. Δεν το έχει απαντήσει ακόμη η σύγχρονη θεωρία της επιστήμης που επικαλείται ένας κόσμος που ίσως τον υπερασπίζεστε. Δηλαδή, πώς είναι δυνατόν ένας επιστήμονας, που με βάση τα επαγγελματικά του δικαιώματα μπορεί να υπογράψει μια ενεργειακή μελέτη, να μην μπορεί να επιθεωρήσει την εφαρμογή της;
Από την άλλη μεριά, προφανώς και πρέπει να υποστηρίξουμε τη δημόσια παιδεία για να γίνει αυτού του επιπέδου, ώστε να έχει αυτά τα αποτελέσματα της αξιόπιστης ενεργειακής επιθεώρησης. Όχι, όμως, επειδή μπορεί να υπάρχουν αδυναμίας –ξέρω στο δικό σας Τμήμα ή στα υπόλοιπα- να προσπαθείτε να υποβαθμίζετε περισσότερο τη δημόσια παιδεία και να μην μπορεί να ασκεί το ρόλο ώστε ο μηχανικός τουλάχιστον που βγαίνει στην αγορά να μην μπορεί να κάνει την πιο απλή ενεργειακή επιθεώρηση που είμαι σίγουρος ότι μπορεί. Αυτό είναι ένα ερώτημα θεωρητικό.
Η άποψή μας είναι ότι πρέπει να πάρει μπρος η παραγωγική μηχανή ξανά προς μία συγκεκριμένη κατεύθυνση που δεν ήταν η κατεύθυνση του δικομματισμού της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ. Υποστηρίζουμε τη δίκαιη ανάπτυξη, το αποτελεσματικό κράτος με καινοτομία, εξωστρέφεια και αξιοποίηση του καταρτισμένου δυναμικού και αυτό γίνεται με διαφορετικούς κανόνες από πριν. Δεν είμαστε ίδιοι.
Στον αναπτυξιακό νόμο είχατε εξίμισι χιλιάδες επενδυτικά σχέδια και περιμένανε δύο χρόνια. Παράλληλα, είχατε δημιουργήσει σοβαρότατο πρόβλημα σε όλες τις διαπραγματεύσεις. Στο Ελληνικό, παραδείγματος χάρη, που μας κατηγορείτε ότι κάναμε μία συμφωνία ίδια με τη δικιά σας, σαφώς και δεν ήταν ίδια με τη δικιά σας, γιατί πήραμε επιπλέον ενάμισι δισεκατομμύριο σε δημόσια έργα, τα πήραμε μπροστά, πήραμε πάρκο για την κοινωνία τουλάχιστον σε ένα τμήμα 2.900.000 τετραγωνικών μέτρων, μειώσαμε το συντελεστή δόμησης κατά 25%, αυξήσαμε την πρόσβαση στην παραλία κατά τουλάχιστον ένα χιλιόμετρο με ενιαία χαρακτηριστικά, με πάρα πολλά άλλα κέρδη, όπως παραδείγματος χάρη τη συμμετοχή του παραχωρησιούχου στο 50% της διαχείρισης απορριμμάτων.
Αυτή δεν είναι η ιδιωτικοποίηση που κάνατε εσείς. Αυτή είναι μια ιδιωτικοποίηση που ήμασταν υποχρεωμένοι από το συμβιβασμό που είχαμε κάνει όλοι μαζί ως χώρα για να ολοκληρώσουμε τη συμφωνία το καλοκαίρι να την υλοποιήσουμε, αλλά το κάναμε με πολύ καλύτερους όρους για την κοινωνία από το ξεπούλημα που κάνατε εσείς πριν.
Το ίδιο έγινε και στο ΕΣΠΑ, το οποίο ουσιαστικά ναρκοθετήσατε και μάλιστα από ό,τι θυμάμαι είχατε και επίκαιρη ερώτηση για να μας ψέξετε γι’ αυτό, γιατί νομίζατε ότι θα αποτύχουμε. Κατορθώσαμε να το κλείσουμε στο 113,6% και να είμαστε τώρα η πρώτη χώρα στην Ευρώπη.
Άρα, είμαστε τελείως διαφορετικοί σε όλα τα επίπεδα της άσκησης πολιτικής, γιατί πολύ απλά αυτή η πολιτική είναι προς όφελος της κοινωνίας και της χώρας. Ούτε τα συμφέροντα της χώρας δεν είχατε κατορθώσει να εξυπηρετήσετε!
Αλλά, πώς θα γινόταν αυτό, όταν σχετικά με τον επικεφαλής της UΒS στην Ελλάδα που χαρακτηριστεί και έχει φάει πρόστιμα σε όλες τις υπόλοιπες χώρες του κόσμου, με πολλαπλές πράξεις απάτης, υποκλοπής αλληλογραφίας και φοροδιαφυγής, από τη μια μεριά αρνηθήκατε να παραλάβετε με τον κ. Σαμαρά στοιχεία από το γερμανικό δημόσιο για την εξασφάλιση του δημοσίου συμφέροντος για τη φοροδιαφυγή. Τον ίδιο τον κ. Σκλαβούνη τον ορίσατε Πρόεδρο του ΤΧΣ επί Κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου και τώρα τον έχετε υπεύθυνο ανάπτυξης στη Νέα Δημοκρατία.
Προφανώς, αυτό το μοντέλο, που είναι μάλλον μοντέλο ανάπτυξης Φαρ Ουέστ, προς όφελος των δικών σας -μετά τον κ. Παπασταύρου και τον κ. Σκλαβούνη μάλλον θα μαζευτούν και άλλοι- η χώρα έχει αποφασίσει να το διακόψει. Έχει αποφασίσει να πάει σε ένα άλλο μοντέλο ανάπτυξης δίκαιης, περιβαλλοντικά ωφέλιμης και σημαντικής γεωπολιτικά, όπως γίνεται και με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο.
Σας ευχαριστώ πολύ.
Παρακολουθείστε την τοποθέτηση εδώ
