Είναι γεγονός, ότι οι δύο σημερινές μας συνεδριάσεις είναι πάρα πολύ σημαντικές και θέλουμε και εμείς από την μεριά μας, και εγώ προσωπικά, να ευχαριστήσω τους Πρέσβεις αλλά και τους εκπροσώπους των φορέων που είναι εδώ σήμερα.
Είναι γεγονός, ότι παρόλη την διεθνή συζήτηση, την κινητοποίηση, δυστυχώς κάθε μέρα ξεσπούν νέες πυρκαγιές στο τροπικό δάσος του Αμαζονίου. Παρότι εκφράζεται σε επίπεδο πολιτικής βούλησης, μία διάθεση πολλών χωρών να συνεισφέρουν, της ίδιας της Ε.Ε., των γειτονικών χωρών της Λατινικής Αμερικής και παρά τις δηλώσεις αποτελέσματα δεν έχουμε.
Ως εκ τούτου λοιπόν, δεν μπορούσαμε παρά και εμείς εδώ, στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, να αποφασίσουμε να διατυπώσουμε προς εσάς, και αναφέρομαι στον Πρέσβη της Βραζιλίας, και δει ημών μέσα από εσάς να απευθυνθούμε στους φίλους μας της Βραζιλίας, να διατυπώσουνε την έντονη ανησυχία που έχουμε για αυτό που εξελίσσεται στο δάσος του Αμαζονίου. Θα έλεγα και την αντίδρασή μας στην καθυστέρηση μέτρων και αποτελεσματικών μέτρων, γιατί δεν υποτιμώ ότι πιθανά, γνωρίζω ότι και ο στρατός έχει επέμβει και υπάρχει μία γενική τοπική συζήτηση. Όμως, δεν φτάνουν όσα γίνονται. Η συζήτηση αυτή αναγκαστικά διευρύνεται και όπως καταλάβατε και εσείς από όλους όσους τοποθετήθηκαν, όλοι ασχολούμαστε και ενδιαφερόμαστε και ανησυχούμε για την επιβίωση του πλανήτη. Η συζήτηση την οποία κάνουμε για το κλίμα, είναι μία συζήτηση επιβίωσης. Όμως, οι παράμετροι που αναλύονται σήμερα στην Επιτροπή, μας οδηγούν και σε ένα άλλο συμπέρασμα: ότι δεν πρέπει να συζητάμε απλά για την πρόληψη της κλιματική αλλαγής ως παράγοντα επιβίωσης του πλανήτη, θα πρέπει να συζητάμε και για την επιβίωση όλων των πολιτών με έναν δίκαιο και ισότιμο τρόπο. Εδώ αρχίζουν τα δύσκολα.
Διότι, οι πολιτικές για την κλιματική αλλαγή δημιουργούν επιπτώσεις και μεγαλώνουν κάπου ανισότητες και υπάρχουν οι χαμηλότερες κοινωνικές τάξεις και πιθανά κάποιες χώρες που δεν είναι τόσο ανεπτυγμένες, που πλήττονται περισσότερο από την συμφωνία για την κλιματική αλλαγή ή από τις δράσεις για την κλιματική αλλαγή. Όμως, εμείς δεν έχουμε περιθώριο, παρά να ασχοληθούμε ουσιαστικά με τα ζητήματα που κλίματος, να αναστείλουμε όλους αυτούς τους κινδύνους και να παρέμβουμε έτσι ώστε να υπάρχει και μία δίκαιη μετάβαση στην κλιματικά ουδέτερη κοινωνία.
Πολλές φορές εμείς εδώ στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, έχουμε τοποθετηθεί υπέρ της ανάγκης και της δικής μας χώρας να είναι πιο απαιτητική, όπως π.χ. όταν ο Πρόεδρος Μακρόν έναντι των προβλημάτων που υπήρχαν στον Αμαζόνιο.
Η χώρα μας έπρεπε πολύ πιο γρήγορα να αντιδράσει και να πιέσει τη διεθνή κοινότητα, ακόμα συνηγορώντας και με πρωτοβουλίες που έχουν παρθεί στην Ευρώπη. Τελικά, μετά την πρωτοβουλία του κ. Μακρόν και ο Πρόεδρος Τουσκ, έχει βάλει ζητήματα σχετικά με τη συμφωνία Mercosur και την καθυστέρησή της.
Όμως, νομίζω ότι πρέπει πρώτα από όλα να σας επαναλάβουμε ότι παρά τα μέτρα που έχουν ανακοινωθεί, παρά την αρχική συμφωνία και για την αποδοχή χρηματοδότησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν βλέπω να υπάρχουν αποτελέσματα και θέλουμε με διπλωματικό τρόπο να διατυπώσουμε την έντονη ανησυχία και την ανάγκη επιτάχυνσης μέτρων και αυτό δεν αφορά μόνο τη Βραζιλία, αφορά και την παγκόσμια κοινότητα.
Το δεύτερο που μας ενδιαφέρει πάρα πολύ είναι ότι η συζήτηση αυτή αναδεικνύει την ανάγκη μιας οικουμενικής συμφωνίας για τη Συμφωνία των Παρισίων, μιας οικουμενικής αποδοχής, που φαίνεται ότι από τις δηλώσεις σας κάτι τέτοιο ισχύει, όμως, κάτι τέτοιο δεν είναι αποτελεσματικό στον ΟΗΕ. Η Συμφωνία των Παρισίων δεν έχει γίνει αποδεκτή με έναν ομόθυμο τρόπο, έτσι ώστε να εφαρμόζεται και ανησυχώ μήπως πολλές φορές η Συμφωνία των Παρισίων γίνεται μόνο σε επίπεδο δηλώσεων αποδεκτή, για να ικανοποιήσει κάποιος τη διπλωματική πίεση που αισθάνεται, γιατί και αυτό έχει συμβεί πολλές φορές. Έχουμε πολλά λόγια και λίγα έργα στην παγκόσμια κοινότητα.
Από αυτή τη μεριά, λοιπόν, θα έλεγα ότι πέρα από τα άμεσα μέτρα που πρέπει να ληφθούν στην περιοχή του Αμαζονίου, θα πρέπει να υπάρχει και μία ουσιαστική αποδοχή της Συμφωνίας των Παρισίων. Αυτό αφορά και την Ελληνική Κυβέρνηση, που πρέπει να πάρει πολλά περισσότερα μέτρα για την κλιματική ουδετερότητα, αφορά και τις χώρες που είναι σήμερα εδώ μαζί μας και θα ήθελα να μοιραστώ αυτήν την άποψη και βέβαια αυτό πρακτικά σημαίνει ότι στις χώρες μας θα πρέπει να τροποποιούμε όλοι πολιτικές αποφάσεις και κύρια χρηματοδοτήσεις γιατί στο επίπεδο της οικονομίας αποδεικνύεται η προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή, αλλά και η πρόληψή της. Αν, δηλαδή, δεν τροποποιήσουμε τα χρηματοδοτικά εργαλεία των επενδύσεων προς όφελος των επιχειρήσεων ή των δραστηριοτήτων που είναι κλιματικά ουδέτερες δεν θα κάνουμε τίποτα. Θα παραμείνουμε σε γενικόλογες διατυπώσεις και θα έλεγα λοιπόν ότι σε αυτή την κατεύθυνση και η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να παίξει έναν ακόμα πιο πρωταγωνιστικό ρόλο, ώστε κανείς να μη μείνει πίσω, γιατί αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα της υπόθεσης της κλιματικής αλλαγής, να μην μείνει κανείς πίσω ούτε στο επίπεδο της επιβίωσης ούτε στο επίπεδο των συνθηκών ζωής.
Θα ήθελα να σας πω βέβαια ότι εμείς σαφέστατα και υποστηρίζουμε τις προσπάθειες και τις πολιτικές που έχουν να κάνουν και με την πρόληψη της αποψίλωσης, αλλά και με την προστασία των αυτόχθονων πληθυσμών, διότι αυτά τα δύο ζητήματα έχουν αναδειχθεί ταυτόχρονα με το θέμα της μεγάλης πυρκαγιάς, δεν είναι δευτερεύοντα, τα θέματα βιοποικιλότητας και πρόληψης της αποψίλωσης είναι ουσιαστικά, συνδέονται με τα παγκόσμια περιβαλλοντικά προβλήματα, αλλά και η προστασία των αυτόχθονων πληθυσμών και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι κεντρικό ζήτημα στη ζωή μας, αλλιώς δεν μπορούμε να πάμε πουθενά.
Τέλος επειδή γίνεται μία συζήτηση θέλω να πω ότι στο επίπεδο της χώρας μας, στο Εθνικό Σχέδιο για την Ενέργεια και Κλίμα, επειδή χτύπησε μία ανησυχία και επειδή είχα την ευθύνη της πρώτης έκθεσης που εγκρίθηκε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, να σας πω ότι συμμετέχει και το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων και το Υπουργείο Ναυτιλίας, μάλιστα η Διεύθυνση Κ έχει την ευθύνη της ομάδας εργασίας για τις εκπομπές, στις οποίες συμμετέχουν τα αντίστοιχα υπουργεία, υπάρχει και μια ποσοτικοποίηση ότι για τη χώρα μας ο αγροτικός τομέας έχει ένα ποσοστό εκπομπών της τάξης του 9% στο ισοζύγιο των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου –δεν είναι ο πιο μεγάλος παραγωγός αν θέλετε- όμως δεν υποτιμάται καθόλου η υποχρέωση και στον επίπεδο του αγροτικού τομέα και στο επίπεδο του ναυτιλιακού τομέα, που πολλές φορές μένουν απέξω από τη συζήτηση, να παρθούν μέτρα γιατί δεν μπορούμε να κρυβόμαστε κάποιοι πίσω από κοινωνικές ιδιαιτερότητες ή επειδή δεν είναι στην πρώτη γραμμή αν θέλετε, δεν είναι ενεργειακές μονάδες, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν θέματα αερίων εκπομπών σε όλους τους τομείς και προφανώς νομίζω ότι η συζήτηση για το Εθνικό Σχέδιο το οποίο δεν αφορά τους καλεσμένους μας όμως, για την Ενέργεια και το Κλίμα που θα κάνουμε εδώ, θα μας δώσει τη δυνατότητα να μπούμε λίγο πιο πολύ επί της ουσίας, απλά ήθελα να διευκρινίσω αυτό που βάλατε προηγουμένως για την ανησυχία που πράγματι είναι κατανοητή και πρέπει να τη διερευνούμε.
Σας ευχαριστώ πολύ, κυρία Πρόεδρε.
Παρακολουθείστε την τοποθέτηση εδώ
