Κύριε Πρόεδρε, κύριε Υπουργέ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σήμερα έχει, πράγματι, συμβολικό χαρακτήρα η συζήτηση για τον αναπτυξιακό νόμο μετά την ολοκλήρωση του πολυνομοσχεδίου και της αξιολόγησης. Διότι, ολοκληρώνοντας τις υποχρεώσεις μας απέναντι στους δανειστές και περαιώνοντας τις αποφάσεις που περιλαμβάνουν δημοσιονομικά βάρη νομίζω ότι η προτεραιότητα αυτής της ανάγκης όλων μας είναι να τροφοδοτήσουμε τη συζήτηση για ένα καλύτερο αύριο του τόπου μας στην εργασία, στην οικονομία και την κοινωνία. Προφανώς, όσον αφορά τη συζήτηση για την οικονομία, η πρόσβαση σε χρηματοδοτήσεις είναι κάτι πολύ σημαντικό εφόσον ξεχρεώσαμε τη χώρα από τις υποθήκες που δημιούργησαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Όμως, είναι μόνο τα εργαλεία της χρηματοδότησης το ζητούμενο της σημερινής συζήτησης; Γιατί μαζί με τον αναπτυξιακό έχουμε πολλά πράγματα να συζητήσουμε και έχουμε διαθέσιμα πλέον στην πραγματική οικονομία για το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων, το ΕΣΠΑ, το πακέτο Γιουνκέρ, τα ληξιπρόθεσμα, αλλά και τη χρηματοδότηση από τις ανακεφαλαιοποιημένες και σταθερές τράπεζες, από την ποσοτική χαλάρωση και του Weber της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Όμως, είναι μόνο χρηματοδότηση η συζήτηση που κάνουμε σήμερα; Σαφέστατα και όχι. Αν η συζήτηση μείνει μόνο στο επίπεδο της χρηματοδότησης θα χάσει οτιδήποτε καινούργιο έχουμε να δώσουμε στην ελληνική κοινωνία. Το πρώτο και βασικότερο ζήτημα το οποίο πρέπει να λύσουμε είναι το υπόδειγμα, το μοντέλο, το σχέδιο ανάπτυξης. Όμως, ταυτόχρονα δεν πρέπει να τα ξεχνάμε και να τα αφήνουμε στην άκρη αλλά να αναφέρουμε ότι μια αποτελεσματική δημόσια διοίκηση και μια αξιόπιστη πολιτεία είναι απαραίτητα εργαλεία για την οικονομία. Χρειάζονται πάρα πολύ στον ιδιωτικό τομέα και την κοινωνία. Ας μην τα ξεχνούν όλοι όσοι μας κατηγορούν ψευδεπίγραφα για κρατισμό. Όπως, επίσης, οι χρηματοπιστωτικοί και οι ελεγκτικοί μηχανισμοί χωρίς εξαρτήσεις, οι αξιόπιστοι μηχανισμοί – κάτι που δεν είχε η χώρα μας το τελευταίο διάστημα – είναι απαραίτητα στοιχεία για το επενδυτικό κλίμα.
Σήμερα, όμως, θέλω να σταθώ μονάχα στο αναπτυξιακό σχέδιο που το θεωρώ πολύ σημαντικό όσον αφορά στο θέμα του υποδείγματος. Με προκαλεί η σημερινή συνέντευξη του αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, στην «ΗΜΕΡΗΣΙΑ», από ένα συνέδριο σχετικά με το αν είναι «ένα αδειανό πουκάμισο» ο αναπτυξιακός νόμος, για το αν χρειάζεται διαφορετικό μείγμα πολιτικής και βέβαια αν είναι σπασμωδικές ενέργειες ο αναπτυξιακός νόμος και αν αυτός είναι εκδικητικός προς τους παλαιούς επενδυτές. Θεωρώ ότι χρειάζεται ένα σχόλιο. Η χώρα μας είχε παντελή έλλειψη αναπτυξιακής στρατηγικής τα τελευταία χρόνια. Θα έλεγε κανείς, τουλάχιστον, δεκαπέντε χρόνια. Ποιο ήταν το περιεχόμενο; Εκτός από τους γενικούς δείκτες που ξέρουμε όλοι. Τουλάχιστον 82% του τριτογενή τομέα, 25% μείωση του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος, δηλαδή 25% ανεργία. Όμως στον αναπτυξιακό νόμο τι χαρακτηριστικά είχαμε των κυβερνήσεων που υπηρέτησε και ο κ. Μητσοτάκης και οι συνάδελφοι από τη Δημοκρατική Συμπαράταξη; Υπήρξε χαμηλό τεχνολογικό περιεχόμενο, χαμηλή ένταση γνώσης, 95% των σχεδίων, αυτά που ονομάζουμε χαμηλής τεχνολογίας, χαμηλής έντασης γνώσης και το πολύ – πολύ μικρομεσαίας ένταξης της τεχνολογίας. Υψηλή τεχνολογία, προστιθέμενη αξία και ανταγωνιστικότητα για τη χώρα μας ήταν μόνο το 4% ενώ στην Ευρώπη –που ευαγγελίζονται ψευδός και ψευδεπίγραφα – είναι το 47%. Το αποτέλεσμα ήταν η καταδίκη κατ’ επιλογή. Η πολιτική επιλογή των προηγούμενων κυβερνήσεων ήταν η καταδίκη της χώρας μας σε μια χαμηλή θέση στη διεθνή παραγωγική αλυσίδα. Κατά συνέπεια συνέβαλλε έτη περαιτέρω στην κρίση, διότι κατέβασε και τις αμοιβές, αλλά ταυτόχρονα κατέβασε και την ανταγωνιστικότητα και, βέβαια, ώθησε τους επιστήμονες να φύγουν στο εξωτερικό. Είναι εντυπωσιακό το πώς συγκεντρωποιήθηκαν τα σχέδια. Μεγαλύτερα από 10 εκατ. ευρώ στον αναπτυξιακό ήταν το ’98 το 1,5%, το 2004 το 4,5% και το 2011 το 12,7%. Σε τρεις αναπτυξιακούς νόμους έξι όμιλοι υπέβαλλαν 133 σχέδια για 1 δις.. Το 0,1% των επιχειρήσεων υπέβαλλαν το 17% των σχεδίων και διεκδίκησαν το 50% του προϋπολογισμού.
Το αποτέλεσμα ήταν ότι το 4,2% των σχεδίων πήρε το 43,6% των επενδύσεων. Πρακτικά, η επιλογή των κυβερνήσεων, πέραν του ότι δεν είχαν στόχο τεχνολογικό, επιστημονικό, αναπτυξιακό, ήταν λίγα χέρια, επιδείνωση των ανισοτήτων, επιτάχυνση της κρίσης, μείωση αμοιβών. Και είναι προφανές γιατί το έκαναν αυτό. Δεν είχαν καμία φροντίδα για τους εργαζόμενους, για τον ιδιωτικό τομέα, είναι ψέματα όλα αυτά που λένε.
Παγώνεις 6.500 επενδύσεις ύψους 6.400.000.000 € εάν ενδιαφέρεσαι για την ιδιωτική οικονομία;
Δημιουργείς ρουσφετολογικό και αδρανές κράτος, εάν ενδιαφέρεσαι για την ιδιωτική οικονομία;
Το αντίθετο. Τα ρουσφέτια, οι ψηφοφόροι και όχι η παραγωγή, οικονομία και εργασία ήταν το ενδιαφέρον τους και το κρύβουν. Κρύβουν επιμελώς και δημιουργούν μια άλλη ατζέντα. Η ατζέντα τους ήταν να μην υπάρχει επιθετική, παραγωγική, αναπτυξιακή πορεία της χώρας, να μην υπάρχει εργασία, να μην υπάρχει εισόδημα. Γι’ αυτό και άφησαν την υψηλή διαφθορά στο δημόσιο, γι’ αυτό και το Υπουργείο το συγκεκριμένο είχε φάει κόκκινη κάρτα για τον ιδιωτικό τομέα το 2012 και υπήρχε εστία διαφθοράς και είχαν σταματήσει οι χρηματοδοτήσεις και μας είχαν κάτω από το μικροσκόπιο, κάτι που απελευθερώθηκε τον Μάιο, νομίζω, επί υπουργίας Γιώργου Σταθάκη.
Ήταν στρατηγική επιλογή των προηγούμενων κυβερνήσεων η υποβάθμιση της δημόσιας διοίκησης για να μην ελέγχει και να είμαι μόνο και μόνο ικανή να ξεπουλάει και το υπηρετήσατε κι’ αυτό την προηγούμενη περίοδο.
Και όσον αφορά την απασχόληση, το 1998 η κάθε θέση κόστιζε στο αναπτυξιακό 123.000 €, το 2004 κόστιζε 566.000 € και το 2011 κόστιζε 976.000 €. Καλύτερα να χρηματοδοτούσαμε απευθείας τους ανέργους και όχι να τα χαρίζουμε στους ημέτερους για να τα πηγαίνουν στις offshore. Κανένα αίσθημα ευθύνης, λοιπόν, δεν υπήρχε, ενώ αντίθετα έμπαιναν στον πάγο ώριμα σχέδια.
Ποιος ήταν λοιπόν ο αντίπαλος της ιδιωτικής οικονομίας;
Ποιος ήταν αυτός ο οποίος ήταν εκδικητικός προς τους επενδυτές;
Προφανώς ο κ. Μητσοτάκης και η κυβέρνηση που υπηρέτησε. Ακριβώς το αντίθετο από αυτό που ψευδώς είπε στο χθεσινό συνέδριο. Γιατί ο νους τους ήταν μόνο στα συμβόλαια της siemens, στα panama papers, στην ανανέωση χωρίς άδειες λειτουργίας των καναλιών και όλου αυτού του κυκλώματος που εξυπηρετούσε μια πολιτική εξουσία, που, όμως, οικονομία δεν έδινε, εργασία δεν έδινε, ανάπτυξη δεν έδινε, μέλλον και κοινωνική συνοχή δεν έδινε. Μόνο η κοινωνική ελίτ αναπαραγόταν, με ποιο πρότυπο; Τον πλουτισμό. Ούτε καν τα σταθερά τυπικά πρότυπα της εθνικής αστικής τάξης δεν υπηρέτησαν.
Μη παραγωγικές επενδύσεις, χρήμα, εργασία και γνώση, εκτός της κοινωνίας. Να μην έχουμε στη χώρα μας ούτε πόρους, ούτε εργασία, ούτε γνώση. Στρατηγική επιλογή του συστήματος της Ν.Δ. και του ΠΑ.ΣΟ.Κ., απόλυτα ίδιο τα τελευταία 15 χρόνια, χωρίς κανένα δημόσιο όφελος.
Πρακτικά, χρηματοδοτούσαν ένα οικονομικό μοντέλο 1970, όταν υπήρχαν γνώσεις και εργαλεία του 2015. Ποιος επιστήμονας θα έμενε εδώ; Ποια επιχείρηση θα έμενε εδώ στην Ελλάδα;
Αυτή η ιδεοληψία τους οδήγησε πρακτικά, όχι γιατί ήταν αντικρατιστές, αλλά γιατί τα συμφέροντά τους είναι αυτά τα οποία έχουν τελείως μεγάλη απόκλιση από τον δημοκρατικό προγραμματισμό και από την κινητοποίηση της κοινωνίας.
Δεν ήθελε η Ν.Δ. και το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ούτε δημοκρατικό προγραμματισμό, ούτε ισχυρή οικονομία, ούτε συμμετοχή της κοινωνίας και σ’ αυτό παρασύρθηκε και η ελληνική τύποις σοσιαλδημοκρατία, που είναι πιο νεοφιλελεύθερη και από τους νεοφιλελεύθερους.
Μια συνειδητή επιλογή, λοιπόν, που αναγάγει τη διαπλοκή και τους κουμπάρους σε βασικό εργαλείο, κατ΄ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν της πολιτικής εξουσίας. Μια εύκολη, γρήγορη καρέκλα στη Βουλή, να την κρατάμε 25 χρόνια, κατά μάνα κατά κύρη, από πάππου προς πάππον, αλλά η ουσία της ελληνικής κοινωνίας πιο χαμηλά, πιο χαμηλά, πιο χαμηλά.
Αυτή ήταν η τέλεια καταιγίδα κατά της οικονομίας, κατά του δημοσίου συμφέροντος.
Εμείς, όμως, αγαπητοί συνάδελφοι, βγάζουμε πλούσια συμπεράσματα. Ακριβώς το αντίθετο απ’ όλα αυτά θέλουμε να υπάρχουν στον νέο αναπτυξιακό νόμο.
Θα συνεχίσω στην αυριανή τοποθέτηση, όμως τα συμπεράσματα που έχουμε και η εντολή της κοινωνίας είναι: Αλλάξτε τα όλα αυτά που μας βασάνισαν.
Σας ευχαριστώ.
Παρακολουθείστε την τοποθέτηση εδώ