«Οι αθλητικοί χώροι να είναι χώροι χαράς, δημιουργίας και προόδου. Όχι χώροι συγκρούσεων και διαμάχης»

Ομιλία του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Σωκράτη Φάμελλου, στην εκδήλωση του κόμματος «Πανελλήνια Ημέρα Φιλάθλου: Μαζί κατά της βίας», στη Θεσσαλονίκη

«Φίλες και φίλοι, θα μου επιτρέψετε, ξεκινώντας, να ευχαριστήσω και εγώ τον κ. Στέλλα για την τιμή που μας έχει κάνει, να ευχαριστήσω όλους και όλες που βοήθησαν στην οργάνωση αυτής της συνάντησης. 

Είναι μια εκδήλωση που θέλουμε να συμφωνήσουμε ότι την καλή ιδέα που περιέγραψε ο κ. Στέλλας θα την υλοποιήσουμε. Αυτό δεν αφορά αξιώματα και θεσμούς, αφορά πρόσωπα και ενεργούς πολίτες. Γι’ αυτό αφορά τον «Στέλιο», τη «Βούλα», τον «Βαγγέλη», τον «Σάββα», την «Ειρήνη», τον «Γιάννη». Αφορά εμάς, ως ενεργούς πολίτες της Θεσσαλονίκης. Μ’ αυτόν τον τρόπο θέλω να σας απευθυνθώ, όχι μόνο με τα αξιώματα, τα πολύ σημαντικά, και τους θεσμούς που εκπροσωπείτε. Θέλω να ευχαριστήσω θερμά τους εκπροσώπους των φορέων και τους φορείς που είναι εδώ, της Αυτοδιοίκησης, του ερασιτεχνικού αθλητισμού, των Ομοσπονδιών, των Δημοσιογραφικών Ενώσεων, τους εκπροσώπους της Επιστήμης αλλά και της Ελληνικής Αστυνομίας και όλους τους φίλους και τις φίλες που ήρθαν να συζητήσουμε γι’ αυτό το θέμα, όπως και τους συναδέλφους μου και συντρόφους μου, στην Κοινοβουλευτική Ομάδα αλλά και στις δυο Νομαρχιακές της Θεσσαλονίκης που πήραν την πρωτοβουλία να κάνουμε αυτή την εκδήλωση. 

Επιτρέψτε μου, επειδή αναφέρομαι και θα αναφερθούμε σ’ ένα ιστορικό γεγονός, την καθιέρωση της «Πανελλήνιας Ημέρας Φιλάθλου», να ευχαριστήσω τη Δομή «1ης Φεβρουαρίου – Εις το όνομα του Άλκη», τον πρόεδρό της, Λευτέρη Παππά, που είναι εδώ μαζί μας, τα μέλη και τους εθελοντές της δομής, γιατί ήταν, όχι μόνο η αφορμή, αλλά και αυτοί που μας κινητροδότησαν γι’ αυτή την παρέμβαση που κάναμε στη Βουλή.

Θέλω να ευχαριστήσω και τον κ. Αριστείδη Καμπανό, που είναι εδώ μαζί μας σήμερα. Τον πατέρα του Άλκη, ενός αδικοχαμένου παιδιού που έγινε σύμβολο και μας οδήγησε σ’ αυτή την κοινωνική συμμαχία και σ’ αυτό το συμβόλαιο τιμής που και σήμερα θέλουμε να καταθέσουμε για την αντιμετώπιση και την πρόληψη της βίας εντός των αθλητικών χώρων. 

Η 1η Φεβρουαρίουέχει συνδεθεί με τη δολοφονία του Άλκη. Έγινε όμως δυνατότητα να καθιερωθεί η Πανελλήνια Ημέρα Φιλάθλου, για να μας θυμίζει αλλά και να μας υποχρεώνει οι αθλητικοί χώροι να είναι χώροι χαράς και δημιουργίας. Να είναι χώροι προόδου και όχι χώροι συγκρούσεων και διαμάχης. 

Είναι αλήθεια, όπως τα περιέγραψε ο Περικλής Στέλλας, ότι πήραμε την πρωτοβουλία ως Κοινοβουλευτική Ομάδα να καταθέσουμε την πρόταση αυτή στην ελληνική Βουλή, πέρυσι τέτοιες μέρες. Θέλω, όμως, να πω ότι δεν είναι μια πρωτοβουλία του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Είναι μία κατάκτηση της κοινωνίας των πολιτών, γιατί ήταν μια πρόταση που ήρθε από την κοινωνία των πολιτών, από έναν εθελοντικό φορέα. 

Για εμάς και για μένα προσωπικά, ήταν σημαντικό ότι ερχόταν από τη Θεσσαλονίκη αυτή η πρόταση και μας ένωνε όλους. Και είναι σημαντικό ότι είμαστε όλοι εδώ -είναι και ο Δήμαρχος της πόλης- αλλά ταυτόχρονα είναι και μία πρόταση η οποία ήταν κοινωνική απαίτηση και ανάγκη.

Το λέω αυτό γιατί τις τελευταίες μέρες στη χώρα μας βλέπουμε να διατυπώνεται μία αντίστοιχη πρόταση, που δυστυχώς συνδέεται με ένα τραγικό γεγονός, με το έγκλημα των Τεμπών. Πρέπει να ακούσουμε και τους γονείς και τη νεολαία που ζητάει λύσεις και στο θέμα της Διαφάνειας και της Δικαιοσύνης.

Όταν επικοινωνήσαμε με τη Δομή και γνώρισα τον πρόεδρό της, δεν ξέραμε και οι δύο πού θα φτάσει αυτή η γνωριμία. Ήταν πολύ σύντομη. Δεν είχαμε παρελθόν γνωριμίας, πολιτική σχέση, εκλογική σχέση, αλλά αισθανθήκαμε κι εμείς την ανάγκη να κάνουμε κάτι. Γνωρίσαμε ανθρώπους από διαφορετικές ομάδες και κοινωνικούς χώρους και περιοχές, που μας ζητούσαν να πάρουμε μία πρωτοβουλία. Συζητήσαμε μαζί τους και σχεδιάσαμε αυτό το οποίο έχει φτάσει σήμερα να συζητάμε. Τι θέλουμε και τι θέλανε; Έναν αθλητισμό ο οποίος να εμπνέει και να διαπαιδαγωγεί. Να είναι ένας χώρος ο οποίος θα είναι χώρος και πεδίο προώθησης της κοινωνικής συνοχής. Άρα θα δυναμώνει τους νέους και για να αθλούνται αλλά και για να ζουν μαζί -είστε τόσοι άνθρωποι του αθλητισμού εδώ που δεν μπορώ να πω εγώ πολλά λόγια γι’ αυτό- αλλά και ένας χώρος, ο αθλητισμός, που θα είναι απαλλαγμένος από τη βία. Δώσαμε πρώτα απ’ όλα βήμα στη Δομή να αναπτύξει τις θέσεις της μέσα στη Βουλή, όταν την καλέσαμε στη διαβούλευση του αθλητικού νομοσχεδίου που συζητιόταν πέρυσι τον Ιανουάριο. 

Στη συνέχεια, συναντηθήκαμε και από κοντά οι δυο μας και αποφασίσαμε να προτείνουμε την καθιέρωση της ημέρας αυτής ως «Πανελλήνια Ημέρα Φιλάθλου». Νομίζω ότι και τα κόμματα κατάλαβαν ότι δεν μπορούν να αμφισβητήσουν αυτό που είναι κοινωνικό αίτημα και κοινωνική ανάγκη. Υπερψηφίστηκε η τροπολογία αυτή από το σύνολο σχεδόν των κομμάτων της Βουλής. Πρέπει να σας πω ότι δεν υπάρχουν ιστορικά προηγούμενα, τον τελευταίο χρόνο, που να έχει ψηφιστεί τροπολογία της αντιπολίτευσης, το είχα πει αυτό στον πρόεδρο της Δομής, μου φαινόταν σχεδόν αδύνατο να το υπερβούμε αυτό το πρόβλημα. Αλλά επιμείναμε. 

Η καθιέρωση της «Πανελλήνιας Ημέρας Φιλάθλου» είναι μια απόδειξη ότι όταν με ένα δημοκρατικό και δεοντολογικό τρόπο μπορούν να συνεργάζονται οι φορείς της κοινωνίας, όταν διατυπώνονται αιτήματα που έχουν πλειοψηφική κοινωνική βάση, η συνεργασία μπορεί να αποδώσει πολλά. Νομίζω ότι πρέπει να κρατήσουμε αυτό το μήνυμα και αυτό το συμπέρασμα. Είναι και ο ρόλος που καλείται να διαδραματίσει η πολιτική. Να εκφράζει την κοινωνική ανάγκη και να βρίσκει το «δρομολόγιο» ώστε αυτό να αλλάζει τα πράγματα. Γιατί ξέρετε, είναι πολύ εύκολο να κάνεις εντύπωση με κάποια επιχειρήματα, να δημιουργήσεις τα ερεθίσματα της κοινωνικής μόχλευσης, αλλά δεν είναι σίγουρο ότι πάντα μπορείς να πετύχεις μεταρρυθμίσεις, να αλλάξεις πράγματα, να πας τη ζωή μπροστά. Και εγώ θεωρώ προσωπικά ότι μόνο έτσι μπορεί να γίνει πολιτική, γιατί όλο το υπόλοιπο τροφοδοτεί αναξιοπιστία και πιθανά καταλήγει και στα αδιέξοδα που από μία μεριά γεννούν και μια μορφή βίας ή αντιθέσεων.

Αυτός νομίζω ότι είναι ο ρόλος μας, να αφουγκραστούμε την κοινωνία και μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες, δηλαδή μέσα από «δρομολόγια» που ενώνουν και σέβονται τη γνώμη των πολλών, να πάμε σε μια πολιτική λειτουργία που δεν θα απαξιώνει την πολιτική, αλλά θα της δίνει νόημα. Και θα δίνει ρόλο και στον πολίτη.

Νομίζω ότι αυτός ακριβώς είναι και ο ρόλος του αθλητισμού. Είναι η συμμετοχή και οι ευθύνες για την επόμενη μέρα. Η βία που βλέπουμε στον αθλητισμό είναι κομμάτι ευρύτερων φαινομένων κοινωνικής βίας. Δεν είναι μόνο ο αθλητισμός, που σημαδεύεται από ακραία περιστατικά. Εμείς αποφύγαμε να βάλουμε στον τίτλο τον όρο «οπαδική» ή «αθλητική βία». Επιλέξαμε να είμαστε όλοι μαζί απέναντι στα φαινόμενα αυτά και να βρούμε και τις πραγματικές αφετηρίες. 

Γνωρίζετε και γνωρίζουμε ότι αυτά που περιέγραψε ο Περικλής Στέλλας, μέσα σε έναν στείρο οπαδισμό, στηρίζονται στην ανέχεια, τις ανισότητες, στα αδιέξοδα, στη φτώχεια, στη βία που αναπαράγεται σε πολλές μορφές και πολλές φορές και από τα συστήματα εξουσίας, όπως και αν αυτά λειτουργούν τοπικά. Πάντως, είναι ξεκάθαρο ότι έχουμε μια κοινωνία με μεγάλα κοινωνικά ελλείμματα και έλλειμμα κοινωνικού κράτους. Πρέπει να δουλέψουμε και να παρέμβουμε στις αφετηρίες της βίας και να τα αντιμετωπίσουμε.

Ξέρω ότι μια τέτοια μέρα και μια τέτοια εκδήλωση -που θέλουμε να ενώσει- δεν πρέπει να έχει κομματικά χαρακτηριστικά ή να ασχοληθούμε με σχολιασμό της πολιτικής. Θέλω να πω, όμως, ότι φαίνεται, τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια, ότι δεν αντιλαμβάνεται η κυβέρνηση το πρόβλημα στις πραγματικές διαστάσεις. Βλέπουμε ότι έχουμε πολλούς κύκλους διορθώσεων αναποτελεσματικών νομοσχεδίων. Τέσσερα, τουλάχιστον, νομοσχέδια για το ζήτημα αυτό, αλλά δεν πάμε μπροστά. Και τώρα συζητιέται, αν δεν κάνω λάθος, το πέμπτο. Αυτή η επαναλαμβανόμενη νομοθέτηση πολλαπλασιάζει την αναξιοπιστία και δεν είναι δείγμα επιτυχίας. 

Από την άλλη μεριά, θέλω να σας πω ότι η άποψή μας είναι ότι η αντιμετώπιση της βίας δεν μπορεί να έχει μόνο κατασταλτικά μέτρα. Πρέπει να μπορεί να κάνει τομές και μέσα σε αθλητικούς χώρους, που πολλοί φοβούνται για τις ισορροπίες και το κομματικό κόστος ή γιατί θεωρούν ότι δεν είναι επαρκής η πολιτεία.  Μήπως και γιατί έχουν ευθύνη επειδή δεν κάνουν μία επαρκή, στελεχωμένη πολιτεία; Αλλά ας το αφήσω στην άκρη. Θέλουμε, όμως, ο αθλητισμός να είναι ένα πεδίο πολιτισμού και Παιδείας, να διαπαιδαγωγεί. 

Ο αθλητισμός μπορεί να αποτελέσει μαζί με τον πολιτισμό, κεντρικές πολιτικές παρεμβάσεις. Άρα πρέπει να δουλέψουμε στα πεδία της πρόληψης και της διαπαιδαγώγησης, με συνεργασία των φορέων και με όραμα.

Η σημερινή εκδήλωση αυτό θέλει να κάνει και θα ακούσουμε τους φορείς και θα δώσουμε τη δυνατότητα να μας πουν οι άνθρωποι και του αθλητισμού και των κοινωνικών λειτουργιών πως μπορεί να είμαστε μαζί όλοι κατά της βίας. Θέλω να σας πω ότι αυτό μπορεί να συνεισφέρει και στον καθένα και την καθεμία από εμάς, όχι μόνο γιατί είναι ένα αθλητικό σωματείο, σε έναν πολιτικό φορέα, στην Αυτοδιοίκηση, αλλά και γιατί είμαστε ενεργοί πολίτες και γιατί πρέπει και μπορούμε και μέσα από τις οικογένειές μας να ενισχύσουμε και αυτή τη λειτουργία της κοινωνίας.

Χρειαζόμαστε λοιπόν ευρύτερες συνεργασίες, οι οποίες, όπως είπα και προηγουμένως, δεν θα χρησιμοποιούν μόνο κατασταλτικές παρεμβάσεις. 

Θα ήθελα να αναφερθώ, αλλά δεν θέλω να πλατειάσω, σε όλο αυτό το φαινόμενο που ξαναγυρίζουν οι αστυνομικές δυνάμεις μέσα στα γήπεδα, ενώ θα έπρεπε και θα μπορούσαν τα σωματεία του επαγγελματικού αθλητισμού να αναλάβουν αυτή την ευθύνη και να έχουμε και περισσότερες δυνάμεις ασφαλείας στην ύπαιθρο της Θεσσαλονίκης ή οπουδήποτε αλλού. Πρέπει να αντιμετωπίσουμε τα θέματα ασφάλειας και εγκληματικότητας. Εμείς πιστεύουμε ότι δεν είναι «σεκιούριτι» ανωνύμων αθλητικών εταιρειών οι αστυνομικοί μας και θέλουμε στελέχωση για να επιτελέσουν άλλο έργο.

Όμως, θέλω να παραμείνω στη θετική ολοκλήρωση αυτής της μικρής παρέμβασης. Ζητούμε λοιπόν, ο διάλογος που ξεκίνησε με τη θέσπιση της «Πανελλήνιας Ημέρας Φιλάθλου» -και προσέξαμε ώστε να έχει θετικό αποτύπωμα, γιατί δεν θέλουμε να μιλάμε ενάντια στη βία, θέλουμε να μιλάμε για τον φίλαθλο και την φίλαθλη δραστηριότητα και τον αθλητισμό- να συνεχιστεί με μια όσο γίνεται ευρεία δημόσια διαβούλευση και με αξιοποίηση των επιστημόνων του χώρου και των ανθρώπων του αθλητισμού. Να προχωρήσουμε στην ανάπτυξη ενός αθλητισμού που θα είναι και αυτός ένας «πομπός» δημοκρατίας. Ο αθλητισμός δίνει το αποτύπωμα στα νέα παιδιά, στις νέες γενιές να δουλεύουν μαζί και να δουλεύουν οργανωμένα και να φτιάχνουν πράγματα, να προσπαθούν και να κατακτούν πάντα το καλύτερο και μαζί. Αυτό πρέπει να είναι και ένα αποτύπωμα δημοκρατικής λειτουργίας στην κοινωνία μας.

Πιστεύουμε λοιπόν ότι με τα μέτρα που προτείνατε και εσείς, με τα μέτρα που μπαίνουν στα σχολεία και όλα τα υπόλοιπα projects που υλοποιούνται σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, να έχουμε θετικά και προληπτικά μέτρα. Θέλουμε μια κοινωνία που προοδεύει. Αυτό σημαίνει και Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς και Προοδευτική Συμμαχία. Μια κοινωνία που προοδεύει. Που δημιουργεί νέες μεταρρυθμίσεις, νέες κατακτήσεις.

Γι’ αυτό το λόγο θέλω να σας ευχαριστήσω. Δεν θέλω να πω κάτι άλλο. Θέλω να ευχαριστήσω τους φορείς που θα πάρουν τον λόγο και όλους και όλες εσάς που είστε εδώ. Είναι εδώ και η Τομεάρχης Αθλητισμού και Πολιτισμού, οπότε μαζί με τους βουλευτές μας της Α’ Θεσσαλονίκης θα πάρουμε όλες τις προτάσεις σας. Θα έχει χαρακτήρα διαβούλευσης αυτή η συζήτηση και με τις οργανώσεις μας. Γιατί δεν προχωρήσαμε στην πρόταση της «Πανελλήνιας Ημέρας Φιλάθλου» για να βγούμε από μία πολιτική ανάγκη. Ήταν πολιτική ανάγκη πρόεδρε και αγαπητέ Άρη, αλλά για εμάς είναι δέσμευση ότι κάθε χρόνο πρέπει εδώ, στην πόλη που ξεκίνησε αυτή η πρωτοβουλία, γιατί ξεκίνησε πέρυσι στη Θεσσαλονίκη, να κάνουμε έναν απολογισμό χωρίς πολλές παράτες, αλλά με ουσία. Τι κάναμε την τελευταία χρονιά για να προχωρήσουμε ένα βήμα παραπέρα, είτε στον κλασικό αθλητισμό είτε στον υπόλοιπο συλλογικό αθλητισμό. Γι’ αυτό τον λόγο είμαστε ιδιαίτερα ικανοποιημένοι που μας κάνετε την τιμή να είστε μαζί μας σε αυτό τον δημόσιο διάλογο.

Σας ευχαριστώ πολύ».

Παρακολουθήστε την παρέμβαση εδώ.