«Η οικονομική και κοινωνική λειτουργία της Θεσσαλονίκης εδώ και πέντε χρόνια παραμένει δεσμευμένη σε μια σειρά υποσχέσεων της κυβέρνησης Μητσοτάκη που παρουσιάζουν σημαντική καθυστέρηση και δεν υλοποιούνται, αφήνοντας πληγές στην πόλη. Ενδεικτική η μεγάλη καθυστέρηση του Μετρό, το έμφραγμα του fly over, τα ανύπαρκτα έργα επέκτασης του Λιμανιού και σύνδεσης του με αυτοκινητόδρομο και τρένο, το εμπορευματικό κέντρο-φάντασμα στο στρατόπεδο Γκόνου, η ανάπλαση της ΔΕΘ. H υλοποίηση των έργων αυτών φαίνεται να εξαρτάται μόνο από τις ανάγκες και τα συμφέροντα της κυβέρνησης», τονίζει ο Σωκράτης Φάμελλος σε άρθρο του στην ειδική έκδοση του Μyportal.gr και της εφημερίδας “Πολιτική” για την 88η ΔΕΘ.
Όπως επισημαίνει «η πόλη μας έχει πέσει θύμα μιας κυβέρνησης και του τοπικού πολιτικού δυναμικού που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η επικοινωνία και η διατήρηση της καρέκλας. Ως ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ επανειλημμένα έχουμε καταθέσει προτάσεις για τη Θεσσαλονίκη, με προτεραιότητα τις ανάγκες των πολιτών και της οικονομίας. Η προοπτική όμως και των έργων και της ανάπτυξης στην πόλη μας είναι ξεκάθαρο ότι συνδέεται με την αλλαγή πολιτικής αλλά και παραγωγικού μοντέλου».
Ακολουθεί το πλήρες άρθρο:
«Η οικονομική και κοινωνική λειτουργία της Θεσσαλονίκης εδώ και πέντε χρόνια παραμένει δεσμευμένη σε μια σειρά υποσχέσεων της κυβέρνησης Μητσοτάκη που παρουσιάζουν σημαντική καθυστέρηση και δεν υλοποιούνται, αφήνοντας πληγές στην πόλη. Ενδεικτική η μεγάλη καθυστέρηση του Μετρό, το έμφραγμα του fly over, τα ανύπαρκτα έργα επέκτασης του Λιμανιού και σύνδεσης του με αυτοκινητόδρομο και τρένο, το εμπορευματικό κέντρο-φάντασμα στο στρατόπεδο Γκόνου, η ανάπλαση της ΔΕΘ. H υλοποίηση των έργων αυτών φαίνεται να εξαρτάται μόνο από τις ανάγκες και τα συμφέροντα της κυβέρνησης.
Η Θεσσαλονίκη επιβαρύνεται. Πολίτες και επιχειρήσεις ταλαιπωρούνται. Η πόλη παραμένει καθηλωμένη σε ένα παλιό κατάλογο έργων πολλά από τα οποία πηγαίνουν από αναβολή σε αναβολή και από μελέτη σε μελέτη.
Αλλά και σε ό,τι αφορά την οικονομική δραστηριότητα και τον αναπτυξιακό ρόλο της πόλης βλέπουμε μια αντίστοιχα απογοητευτική εικόνα: το ντόμινο λουκέτων σε μεταποιητικές επιχειρήσεις στη Βόρεια Ελλάδα, με κύρια αιτία το ενεργειακό κόστος, το φιάσκο με την πολυδιαφημισμένη επένδυση της CISCO που λίγο έλειψε να αφήσει και «φέσι» στο Δήμο Θεσσαλονίκης, τα μηδενικά ταμειακά διαθέσιμα για 6 στους 10 βιοτέχνες σύμφωνα με το Βιοτεχνικό Επιμελητήριο Θεσσαλονίκης, την απουσία έργων του Ταμείου Ανάκαμψης, την αντίθεση των επιχειρήσεων με τις επιδιώξεις της ΒΙΠΕΘ, κλπ. Αντί για εξωστρέφεια και πραγματική παραγωγή, η οικονομική ζωή της πόλης φαίνεται να έχει περάσει στον αστερισμό του real estate, συμπιέζοντας και άλλο την καθημερινότητα, με υπέρογκο κόστος στέγασης. Στο πεδίο των κοινωνικών υποδομών επίσης τα πράγματα δεν πηγαίνουν καλύτερα: η πλήρης διάλυση του Ε.Σ.Υ., αφορά και τα υφιστάμενα νοσοκομεία της Θεσσαλονίκης που καταρρέουν και είναι υποστελεχωμένα. Κατάρρευση που συνοδεύεται από δήθεν νέες εξαγγελίες για το παιδιατρικό νοσοκομείο, που η κατασκευή του είχε συμφωνηθεί με το Ίδρυμα Σ.Νιάρχος επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και για το Αντικαρκινικό νοσοκομείο που εξαγγέλλεται εδώ και πέντε χρόνια αλλά πρόοδο δεν έχει δει κανείς.
Όλα αυτά συμβαίνουν ενώ η πόλη θα έπρεπε να έχει ήδη ολοκληρώσει έργα που είχαν δρομολογηθεί το 2019: το Μετρό έπρεπε να είχε ολοκληρωθεί το 2020 χωρίς απόσπαση των αρχαίων της Βενιζέλου και χωρίς το επιπλέον κόστος των 100 εκατ. ευρώ, η επέκταση προς Καλαμαριά έπρεπε να παραδοθεί το 2021, τα ηλεκτρικά λεωφορεία έπρεπε να κυκλοφορούσαν το 2022, η σιδηροδρομική και οδική σύνδεση του λιμανιού έπρεπε να είχαν προχωρήσει, και το Εμπορευματικό Κέντρο Γκόνου και το Μουσείο Ολοκαυτώματος έπρεπε να είχαν ήδη ολοκληρωθεί.
Και για το 2030, έπρεπε ήδη να υλοποιούμε έργα μητροπολιτικού επιπέδου με στόχο την κλιματική ανθεκτικότητα, την ασφάλεια πολιτών, οικονομίας και υποδομών, την ενίσχυση της εξωστρέφειας και την ανάκτηση της βιομηχανικής δραστηριότητας, προσαρμοσμένης στα νέα δεδομένα της κλιματικής ουδετερότητας και της κυκλικής οικονομίας. Έπρεπε ήδη να έχει προχωρήσει ο χωρικός και αναπτυξιακός σχεδιασμός με ευκρινή ρόλο για την αυτοδιοίκηση, με δημοκρατικό προγραμματισμό, και όχι έργων που προωθεί α λά κάρτ η κυβέρνηση.
Θα ήταν θετικό να έχει αλλάξει κάτι αυτά τα πέντε χρόνια διακυβέρνησης Μητσοτάκη για τη Θεσσαλονίκη. Δυστυχώς όμως, η πόλη μας έχει πέσει θύμα μιας κυβέρνησης και του τοπικού πολιτικού δυναμικού που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η επικοινωνία και η διατήρηση της καρέκλας. Ως ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ επανειλημμένα έχουμε καταθέσει προτάσεις για τη Θεσσαλονίκη, με προτεραιότητα τις ανάγκες των πολιτών και της οικονομίας. Η προοπτική όμως και των έργων και της ανάπτυξης στην πόλη μας είναι ξεκάθαρο ότι συνδέεται με την αλλαγή πολιτικής αλλά και παραγωγικού μοντέλου».