Κύριοι Υπουργοί, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, συζητώντας επί της επίμαχης τροπολογίας νομίζω ότι απαιτείται και οφείλουμε ως Κοινοβουλευτική Ομάδα να διευκρινίσουμε το περιβάλλον και το πλαίσιο επί του οποίου γίνεται η συζήτηση.
Πρώτον, υπήρχε νομοθεσία για τη μη συμμετοχή Βουλευτών, Υπουργών και γενικά πολιτικών προσώπων στις εξωχώριες εταιρείες, τις off shore, από το 2010. Σ’ αυτή τη νομοθεσία όμως δεν υπήρχε, απ’ ό,τι φαίνεται, αποτελεσματικά καμία πρόβλεψη για όλα τα παρένθετα πρόσωπα, για όλα αυτά τα στοιχεία και τις μεθόδους με τις οποίες το πολιτικό σύστημα κάλυπτε και τις δικές του αλλά και τις υπόλοιπες οικονομικές λειτουργίες, που δεν συνάδουν με τη νομιμότητα αλλά και ούτε με την ηθική του λαού μας.
Αυτό αποκαλύφθηκε με τα Panama Papers, αποκαλύφθηκε με τις λίστες φοροδιαφυγής. Συγκλονιστικά ντοκουμέντα για τα οποία η Αντιπολίτευση ακόμα, παρ’ ότι στελέχη της παίζουν πρωταρχικό ρόλο, δεν έχει ούτε καν τοποθετηθεί, όχι απολογηθεί. Άρα, από τη μια μεριά αναγνωρίζουμε ότι υπάρχει ένα παράλληλο θέμα, όλων αυτών των παρένθετων προσώπων που διαχειρίζονται εμμέσως και καλύπτουν πολιτικό χρήμα, το οποίο αποτελεί βασική μας προτεραιότητα.
Για τον λόγο αυτό η Κυβέρνηση ανέλαβε συγκεκριμένες πρωτοβουλίες για να έρθουν όλες αυτές οι λίστες στην Ελλάδα, λίστες που κρυβόντουσαν σε συρτάρια και σε στικάκια, για να γίνει έλεγχος από τους αρμόδιους εισαγγελείς, για να απολογηθούν, να πληρώσουν και να αποδώσουν στον ελληνικό λαό αυτά που του οφείλουν όλοι αυτοί που με φοροδιαφυγή λειτούργησαν τα προηγούμενα χρόνια και συνετέλεσαν στην κρίση και στη φθορά και του οικονομικού και του πολιτικού συστήματος.
Όμως η νομοθεσία αυτή για τις εξωχώριες εταιρείες έχει ομολογηθεί απ’ όλους ότι είχε σοβαρά κενά. Πρακτικά ήταν ανεφάρμοστη. Υπήρχε συγκεκριμένο έλλειμμα κι αυτό είχε εντοπιστεί. Το ήξερε η Βουλή. Έχει κατατεθεί στην αρμόδια Επιτροπή που συζητούσε για το Πόθεν Έσχες. Το αναγνώρισε και ο Αντιπρόεδρος κ. Κακλαμάνης.
Δεν το ήξερε μόνο ο κοινοβουλευτικός χώρος. Η Επιστημονική Υπηρεσία της Βουλής στους σχετικούς νόμους το είχε διατυπώσει. Παράλληλα, είχε διατυπωθεί επισήμως από τη Σύμβαση Greco, τη σύμβαση των χωρών κατά της διαφθοράς. Έχει κατατεθεί αυτό επισήμως σε έγγραφο του Συμβουλίου της Ευρώπης με ημερομηνία 19 Ιουνίου 2015 όπου αναγράφεται ρητά ότι «η συμμετοχή Βουλευτών στη χρηματοδότηση ή διαχείριση εξωχώριας εταιρείας…». Δεν αναλύεται με μεγαλύτερη σαφήνεια τι αναφέρει η έκφραση «εξωχώρια». Δεν υπάρχει κοινά αποδεκτός ορισμός. Είναι προφανές ότι αυτή η αντίφαση ενδέχεται να έχει επιβλαβείς και αντιπαραγωγικές συνέπειες. Πρέπει να αναθεωρηθούν οι στόχοι και η αποτελεσματικότητα του νόμου σχετικά με τις εξωχώριες. Συνεχίζω πάντα από την Σύμβαση Greco, γιατί πρέπει κάποια στιγμή να ειπωθούν τα πράγματα με το όνομά τους μέσα στο Κοινοβούλιο. Καταλήγει σε συστάσεις για την αναθεώρηση των στόχων και τον προσδιορισμό σχετικά με τις εξωχώριες εταιρείες. Βάζει και μια ημερομηνία: 31 Δεκεμβρίου 2016.
Για να μην υπάρχει, λοιπόν, καμία παρανόηση και για να μη συλληφθούν ξανά για ακόμα μια φορά κάποιοι αδιάβαστοι, καταθέτω τη Σύμβαση αυτή και τα σχετικά στοιχεία στα Πρακτικά.
Η Σύμβαση Greco προφανώς και αποτέλεσε στοιχείο της συζήτησης και υποχρέωσή μας και στη σύμβαση δανεισμού της χώρας μας. Γι’ αυτό και έχει ρητά προβλεφθεί ότι η Κυβέρνηση δεσμεύεται να εφαρμόσει στο ακέραιο και εγκαίρως τις συστάσεις ομάδας χωρών κατά της διαφθοράς. Κι αυτό ψηφίστηκε στη Βουλή και όχι μόνο από τον ΣΥΡΙΖΑ. Καταθέτω και αυτό το σχετικό έγγραφο από την Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών της Βουλής.
Κρύφτηκε μήπως αυτή η διαδικασία στη συζήτηση του πολυνομοσχεδίου; Κι αυτό είναι ένα ψέμα αγαπητοί συνάδελφοι.
Καταθέτω επίσης στα Πρακτικά την ομιλία του Αναπληρωτή Υπουργού, κ. Δημήτρη Παπαγγελόπουλου, ο οποίος ρητά διατύπωσε την προηγούμενη Κυριακή, πριν από δέκα μέρες εδώ, σ’ αυτόν τον χώρο, ότι «προσαρμόζουμε στην ισχύουσα φορολογική νομοθεσία της έννοιας της «εξωχώριας», γιατί μέχρι τώρα δημιουργούνται διάφορα προβλήματα και αντικαθίσταται από την ορολογία εταιρείες οι οποίες έχουν έδρα κράτη που δεν συνεργάζονται και δεν χαρακτηρίζονται ως συνεργάσιμα στον φορολογικό τομέα, με αποτέλεσμα σημαντικές επιπτώσεις στον απαραίτητο έλεγχο».
Άρα, όχι απλά υπήρχε στα νομικά κείμενα, αλλά δηλώθηκε από τον αρμόδιο Υπουργό στη Βουλή, για να μην υπάρχει κανένα θέμα παρανόησης.
Έδινε, όμως, η δική μας παρέμβαση τη δυνατότητα σε πολιτικά πρόσωπα και αντίστοιχους αξιωματούχους να συμμετέχουν σε εταιρείες σε μη φορολογικά συνεργάσιμες χώρες, όπως η δημοσιότητα αναμετέδωσε; Διότι αυτό αναμετέδωσε η δημοσιότητα, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ανοίγει «παραθυράκι» για να συμμετέχουν οι Υπουργοί σε offshore. Ρητά, όχι. Αντίθετα, τεκμηρίωσε και θωράκισε τη μη συμμετοχή πολιτικών προσώπων σε μη φορολογικά συνεργάσιμες χώρες.
Είχε, μήπως, αναδρομική ισχύ; Διότι και αυτό τα «παπαγαλάκια» της παραπληροφόρησης το αναμετέδωσαν. Σαφέστατα και όχι. Ακόμα και αν μια χώρα αποδείχθηκε στην πορεία συνεργάσιμη φορολογικά, την περίοδο που η offshore ήταν σε χώρα που δεν ήταν συνεργάσιμη φορολογικά, αποτελεί αδίκημα και παραπέμπεται το συγκεκριμένο πολιτικό πρόσωπο.
Μήπως, επίσης, αυτό μας δημιούργησε πρόβλημα στο ενδιάμεσο; Μα, πώς, αγαπητοί συνάδελφοι; Όταν είχαμε έναν νόμο του ’10 που δεν θωράκιζε τη χώρα, με αποτέλεσμα πολιτικά πρόσωπα να διαφύγουν τον έλεγχο με εταιρείες, παραδείγματος χάριν, στο Λουξεμβούργο ή στην Κύπρο, τώρα που το θεσμοθετούμε με βάση τη Σύμβαση Greco, τώρα δημιουργήσαμε «παράθυρο»; Αντιθέτως, προσδιορίσαμε την ελάσσονα προστασία με βάση τις διεθνείς συνθήκες, για να έχουμε τη δυνατότητα να προχωρήσουμε στη δική μας πολιτική επιλογή, στη θωράκιση και στην αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος.
Όμως επειδή μπαίνουν ζητήματα και πρέπει να τα απαντάμε -δεν μπήκε μόνο από την Αντιπολίτευση, μπήκε και από άλλους συναδέλφους της Ελάσσονος Αντιπολίτευσης- εμείς το λέμε δημόσια: «φέρτε εδώ μια περίπτωση η οποία να εκμεταλλεύεται «παραθυράκι» του νόμου, κι εμείς δεσμευόμαστε ότι θα το λύσουμε άμεσα», αλλά μην πετάτε άλλη «λάσπη στον ανεμιστήρα», διότι η Ελλάδα όχι απλά κουράστηκε, αλλά υποφέρει ακόμα από την οικονομική κρίση που δημιούργησε αυτή η λάσπη και αυτή η πολιτική που ασκείτε τόσα χρόνια.
Εμείς, απέναντι στην προπαγάνδα, στην παραπληροφόρηση που δημιουργήθηκε από μέσα ενημέρωσης αλλά και από κόμματα της Αντιπολίτευσης, έπρεπε να τοποθετηθούμε σε ένα ερώτημα, γιατί κάποιοι έγιναν τιμητές της τιμιότητας και της αξιοπιστίας. Και βέβαια αξίζει να σχολιάσω: Θέλετε να πιστεύουμε ότι η Νέα Δημοκρατία της Siemens και του Παπασταύρου είναι θεματοφύλακας της αξιοκρατίας και της τιμιότητας; Και γιατί δεν έμεινε μέσα εδώ να το υπερασπιστεί;
Εμείς, όμως, οφείλουμε να απαντήσουμε σε ένα ερώτημα. Θα δώσουμε χώρο στην κοινοβουλευτική και δημόσια συζήτηση για τα επιπλέον βήματα της θωράκισης του πολιτικού συστήματος ή πρέπει να απαντήσουμε άμεσα στη λασπολογία, στην παραπληροφόρηση και στην προπαγάνδα;
Εμείς, λοιπόν, απαντούμε άμεσα με αυτήν την τροπολογία. Δεν παίρνουμε τίποτα πίσω από τα περιεχόμενα στο πολυνομοσχέδιο που αποτελούν θωράκιση στο ελάσσον επίπεδο με βάση διεθνείς συμβάσεις, αλλά προχωράμε επιπλέον τη θωράκιση σχετικά με τη συμμετοχή πολιτικών προσώπων σε εταιρείες του εξωτερικού και επεκτείνουμε αυστηρά την απαγόρευση αυτή, προσεγγίζοντας κατά κάποιον τρόπο -και θα συμφωνήσω με κάποιον συνάδελφο που το είπε- το ασυμβίβαστο των Βουλευτών.
Το ερώτημα, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, είναι τι θα πράξουν τα κόμματα της Αντιπολίτευσης και ιδιαίτερα η Αξιωματική Αντιπολίτευση η οποία επέλεξε τη φυγή, αν θα υποστηρίξουν αυτήν την επιλογή της αυστηροποίησης –αν θέλετε- της νομοθεσίας. Η αποχώρηση είναι υπεκφυγή και συγκάλυψη και είναι προσβολή και των πολιτών και του Κοινοβουλίου. Γιατί αναρωτιόμαστε τι πολιτική ευθύνη και τι άλλο θέλει να κρύψει η αποχώρηση αυτή.
Ζήτησε διαμέσου συζήτηση αυτήν τη βδομάδα η Νέα Δημοκρατία να αποσύρουμε το 178 και να επιστρέψουμε στο παλιό περιβάλλον του 2010. Τι ζήτησε, δηλαδή, πρακτικά; Να περάσουμε σε ένα περιβάλλον στο οποίο δεν προστατεύεται το δημόσιο συμφέρον. Η Νέα Δημοκρατία, λοιπόν, ζητούσε επίσημα να επιστρέψουμε σε ένα περιβάλλον όπου η Σύμβαση Greco αλλά και η Επιστημονική Υπηρεσία της Βουλής έχει διατυπώσει ότι δεν προστατεύει τη χώρα. Και το παραδέχτηκε αυτό ο κ. Κακλαμάνης.
Τελικά, φωνάζει ο κλέφτης για να φοβηθεί ο νοικοκύρης; Διότι επιδιώκουν απ’ ό,τι φαίνεται, από τη μια μεριά να γυρίσουν στο παρελθόν όπου κανείς δεν ελεγχόταν, από την άλλη μεριά να υπάρχει μια ήττα στην πολιτική τακτική της Κυβέρνησης και από την άλλη μεριά να είμαστε ασυνεπής ως χώρα στις διεθνείς συμβάσεις. Ποιανού το κακό, λοιπόν, επιδιώκει η Νέα Δημοκρατία; Ποιος ακριβώς είναι ο στόχος αυτής της πολιτικής;
Η άποψή μας από την αρχή της σημερινής συζήτησης ήταν ότι πρέπει να επιστρέψουν στην Ολομέλεια και να συζητήσουν γι’ αυτά που αφορούν τον πολίτη και την κοινωνία, διότι αυτή η φυγή υποδηλώνει συμμετοχή σε όλο αυτό το κύκλωμα που δημιούργησε πρόβλημα στη χώρα μας, το κύκλωμα της διαφθοράς και της διαπλοκής.
Και οι συνάδελφοι αυτοί πρέπει να μείνουν τίμια να συζητήσουμε εδώ, διότι η μόνη, η κύρια και η βασική επιλογή μας είναι ότι η πολιτική πλέον, αλλά και τα οικονομικά της πολιτικής γίνονται μπροστά στον πολίτη, μέσα στο Κοινοβούλιο με τη διαφάνεια που απαιτούν οι συνθήκες, για να σηκωθεί η χώρα στα πόδια της, για να δημιουργήσουν οι Έλληνες, να αποκατασταθεί η αξιοπιστία των πολιτικών, αλλά και της οικονομίας και για να μπορέσουμε να τελειώσουμε με το παλιό παρελθόν της Ελλάδας που μας έφερε σε αυτήν την κατάσταση.
Σας ευχαριστώ πολύ.
Παρακολουθείστε την τοποθέτηση εδώ